________________
श्री जैनहितोपदेश भाग जो. तो तेने दुर करी देवा घटतो प्रयत्न करवो, अने शुभ भावनाने शीघ्रस्थान आपq. खेडुत लोको खेड करी खातरं नांखीने जेम धान्यना मोटा पाकने माटे धान्यनां वीज वावे छे, पण केवळ पलाल (घास) ने माटे वावता नथी, छतां धान्यनी निष्पत्ति साथे पलाल पण साज पाके छे; तेम मोक्षने माटे करवामां आवती करणीयी प्रसंगोपात स्वर्गादिकनां सुख पण मळे छे, केवळ स्वर्गादिक मुखने माटेज धर्मकरणी करवानी जरुर नथी. छतां तेवां क्षणिक सुखनी बुद्धिथीज जो धर्मकरणी करवामां आवे तो तेनुं फळ पण मायः तेटलुंज अल्प मळे छे.
आलोक परलोक संबंधी सुखनी बुद्धिथी मोह अने अज्ञान गर्मित करेली करणी गमे तेवी कठण होय तोपण तेथी प्रायः परिणामे हित यतुं नथी पण उलटुं भारे नुकसान थाय छे. केमके तुच्छ आशंसा पूर्वक करेली कठण क्रियाथी क्वचित् देवगति पण मळे छे, परंतु पाछळथी पूर्व पूण्य क्षयानंतर तेनो अधः पात थया विना रहेतो नथी तेथी ज्ञानी पुरुषोए तेवी विष या गरल क्रियानो मंडूक-चुर्णना न्यायथी निषेध करेलो छे. जेम एक मंडूकी (संमूर्छिम देडकी)ना चूर्णमाथी लाखो नवनवी मंडूकीओ पेदा थाय छे तेम तुच्छ भोगाशंसाथी करेली करणीवडे लाखोगमे नवनवा भोगायतनो (देहो) धारण करी जन्ममरणजन्य अनंत दुःखना अनेकशः भागी तुं पडे छे. परंतु जेम दग्ध थयेला ते मंडूकीना चूर्णमाथी एक पण नवी
