________________
': नवमं अज्झयणं
१०७
सल्लं कामा विसं कामा कामा आसीविसोवमा । कामे पत्थेमाणा अकामा जन्ति दोग्गइं ॥ ५३ ।। अहे वयइ कोहेणं माणेणं अहमा गई। माया गईपडिग्घाओ लोभाओ दुहओ भयं ।। ५४ ।। अवउज्झिऊण माहणरूवं विउन्विऊण इन्दत्तं । वन्दइ अभित्थुणन्तो इमाहि महुराहिं वग्गूहिं ।। ५५ ।। अहो ! ते निज्जिओ कोहो
___ अहो ! ते माणो पराजिओ। अहो ! ते निरक्किया माया
. अहो ! ते लोभी वसीकओ ।। ५६ ।।
अहो ! ते अज्जवं साहु अहो ते साहु मद्दवं । अहो ! ते उत्तमा खन्ती अहो ! ते मुत्ति उत्तमा ।। ५७ ।। इह सि उत्तमो भन्ते ! पेच्चा होहिसि उत्तमो। लोगुत्तमुत्तमं ठाणं सिद्धिं गच्छसि नीरओ ।। ५८ ।। एवं अभित्थूणन्तो रायरिसिं उत्तमाए सद्धाए । पयाहिणं करेन्तो पुणो पुणो वन्दई सक्को ।। ५६ ।। तो वन्दिऊण पाए चक्कंकुसलक्खणे मुणिवरस्स । आगासेणुप्पइओ ललियचवलकुडलतिरीडी ।। ६० ।। नमी नमेइ अप्पाणं सक्खं सक्केण चोइओ । चइऊण गेहं वइदेही सामण्णे पज्जुवट्ठिओ॥ ६१ ।। एवं करेन्ति संबुद्धा पंडिया पवियक्खणा। विणियट्टन्ति भोगेसु जहा से नमी रायरिसि ।। ६२ ।।
-त्ति बेमि ।
