________________
JG
जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो. ढुं तारो अजिलापी थयो ते वृत्तांत सांजली सतीये चिंतव्यु,जे मारो ए आकरो रागी था शहां आसक्त थयो ने अने अहीं दुं पण एकली अशरण
बीजा जे पन्निना निन्न ते सर्वे अनार्य बे. तो पण एथी मारुं निर्मल शि यल रावीश ॥ यतः॥अविचल मेरुचूला, नदे सूरो वि पहिम दिसा ए॥ मश्ने विजियंती ए, निय कुलसीलं नहि कयावि ॥१॥ गुण सुंदरीयें विचार करयो के, ए पुरुष निर्गुण तो नथी. कारण, ए मारी पासे नोगनी प्रार्थना करे . जे निर्गुण तथा न६त पुरुष होय ते प्रार्थना करता नथी तेतोब लात्कारे करी शीलनो नंग करे . माटे हवे एने प्रतिबोध देने, मारुं निर्म ल शियल रा. साध्वीना आदेशथी मारे अखम शियल पालवू ने. तेथी धर्म राखवाने अर्थे माया पण करवी. एवं विचारी तेने मधुर वाणियें कहे के, पेहेलां जो एवडो राग तें मने जणाव्यो होत, तो नजीक पा मेनो तारासरखो वर मूकीने परदेशी वरने कोण वरे ? मुख अागले फल्यो फूल्यो एवो जे आंबानो वृद तेने मूकी वेगलो जे शाल्मलि हद तेने को ण पूजवा जाय? तमारांने अमारां बंने कुल निर्मल अने निष्कलंक ले. य श, सुख सर्व सरखां ने माटे आपण बेनो योग मल्यो होत तो घणुं सुंदर थात. हवे जेने वस्यो तेने नूंमो कहीयें तेनी निंदा करीयें तो उर्गतिनां दुःख पामियें. तेने परण्या पनी प्रापणा वेनो योग मट्यो माटे धैर्यवंत थ इतमो विचार करो. जेमाटे जे सऊन होय ते विवेकी होय. __ एवं सांजली कामी हिज चिंतववा लाग्यो. अहो ! ए तो मारी अनुरा गिणीज दीसे ! एने में पूर्व मननो नाव जणाव्यो नहि. ते में मातुं की धुं ! अहो एने अर्थ में फोकट मोटो प्रयास कीधो. माटे ढुं नूरव्याने नो जननी परे हवे हाथमां आवी. एने केम मूकुं? एवं चित्तमां धारीने कहे बे, हे सुंदरी ! तें सर्व वात साची कही, पण हवे तुंमारा चित्तनो ए नाव जाणजे के, हुँ तारा विना हवे जी नही. जोश्ये तो कुलने कलंक लागो, मने लोक जूमो कहो, परनवे मुर्गति थायो, पण तारा संग रूप सुधामृतें करी मने तुं जीवतो राख. __त्यारे गुण सुंदरी ते कामी जिनो कामानिलाषनो निश्चय जाणी कहे जे. मारे तने हित कर ले. ए पाव्य कल्पवेल समान बे. तुं पण मारे संगे सुखें जीवीश. पण मंत्र सिदिने अर्थ में चार मास सुधी ब्रह्मचर्य व्रत श्रा