________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. ए दखू ले. त्यांसुधी एकवार जमवू, नूमि शयन करवू, आनरण न पहेरवं, पु रुष मात्रने बंधव समान जागवा, एकाग्र चित्ते मंत्र ध्यान जाप करवो.
ते सांजली कामी हिज कहे जे, एटलो काल विलंब करी तुं मने पड खावे . ते मंत्रंशी सिदि थाशे. त्यारे सुंदरी कहे जे, ए मंत्र साधनथी धनवंत पणुं, पुत्रवंत पणुं पमाय. वली जीवं त्यां सुधी विधवा पणुं न पामुं, ए एनुं फल . तेथी कामी हिजे विचास्युं, जे ए सर्व मारां हितने चाहे ले. एवं विचारी चार मास सुधी सुखें मंत्र साधन करो एम कर्दा. ते वारे सुंदरी चित्तनी स्थिरतायें स्वस्थ थई त्यां रही थकी पोताना घर नी पेठे घर, कार्य सर्व करे. तेने प्रतीति नपजाववाने अर्थ त्यां रही स रस रसवती करे. शाक पक्कान्न घृत खांमादिक करी विप्रने ईष्ट होय तेवी रसोई पीरशे जमाडे. स्निग्ध जे गोरस तेणें करी तेने अंतर ने बहार पोपे, अंतरंग गोरस ते वैराग्य वचने अने बाह्य गोरस दधि उग्धा दिकें पोपे, निर्मल जले स्नान मऊन करावे. घj गुं कहियें ? एम थोडे दिवमें तेने विश्वास नपजाव्यो. जेम ते चित्तमा एम जाणे , जे ए मारी स्त्री अने हुँ एनो जार. एवो तेने विश्वास उपजाव्यो. पोतें बिन कणोदरी त करी शरीरने शोषवती हवी. ते महासतीयें स्नान शृंगार नंबोलादिक त ज्यां. एम करतां चार मास वीत्या, अवधि पूरी थर, तेने लेने दिवसे पाठ ली रात्रे ते सुंदरी अत्यंत पोकार करती हवी. तेने हिजें पूब्युं, तने गुं थयुं ? त्यारे गुण सुंदरीयें कर्तुं मने अंतरंग पेटमां महा शूलनो रोग न पज्यो . ते महाराथी नथी खमातो अत्यंत वेदना थाय . ॥ ४३४ ॥
त्यार पनी ते कामी हिजें मणी मंत्र औषधादिकें करी घणा उपचार कस्या, पण शाता न थइ. वली पडे वली उते, घरनां काम जे थाय ते करे; पण वेदनायें जल विनानां मीननी परें तडफड्यां करे. एम आनंद करती कामी हिजने कहे . हे सुजग हुँ उ गणी तारा घरवासने योग्य नहि. जे माटे उर्व्याधि, जे महाशूल रूप रोग तेणे करी पीडाणी. मस्तकनी वे दना अत्यंत जे. सर्व मारूं शरीर बले . महारूं बधुं शरीर बेदाय . सघना सांधे सांधा चूटे बे. मने नारनो विरह पड्यो. ते एवडुं दुःख नथी वेदती. तथा आ व्याधि रोगनी एवडी वेदना नथी वेदती पण ए सर्व दुःखमां एक पुःख मोटुं ले. जे में तुऊने कांइ नपकार न कस्यो. मारा सारूं तें