________________
पृथ्वीचंड अने गुणसागरनुं चरित्र. वक गति कही . ते सत्य . जे स्वाधीन सुलन होय त्यां अनिताप नकरे. अने जे पराधीन उर्जन होय त्यां अनिताप करे. ते वेदरुचि कामी ब्राह्मणे काम सिदिने अर्थ मंत्रादि कुजापना ध्यान कीयां घणी मानता कीधी पण पुण्य विना इबित अर्थ न पाम्यो ॥ ४०१ ॥
हवे सावजी नगरीथी पुरोहितना पुत्र पुण्य शर्माने तेडावी तेने मोटे नत्सवें गुन दिवसे गुण सुंदरीना पितायें परणावी. वेदना जाणे नली रीतें विवाह कस्यो, पुण्यशर्मा हिज पण गुण सुंदरी लेइ पोताने नगरे आव्यो.
हवे वेद रुचिनामा कामी हिज मदोन्मत्त अथवा जेम को धतुर रसे प्रेयो अचेतन थयो होय तेम ते अचेतन थयो. कार्याकार्य अण जाण तो ते कामी हिज विषयातुर थको पोताना घर, धन, सर्व बांमीने पिता दिकें चास्यो तो पण कामें वाह्यो थको सावत्थी नगरीये चाल्यो. मार्गनी वचमा पर्वते करी विपम एवी पन्नी पतिनीपाल ले. त्यां ते अधम हिज गयो त्यां सुंदरीना संगमने अर्थे पन्नपतिने सेव्यो, तेनी चाकरी करी. पापी जीव कांश विकट कार्य करतां मरे नहि. कुक्कर कार्य करतां पत्नी पति एनी उपर विश्वास राखवा लाग्यो, त्यारें एवं पुरोहितना घर नपर धाडला जवाने वास्ते पनिपतिने विनव्यो. अने कह्यु के सावली नगरी मध्ये पुरोहित महा धनवंत जे. त्यां धाडी ला चालो तेना घरमांथी जे धनमलें ते सर्व तमे जो अने कन्या मने अापजो एम परत करी त्यारे ते पत्नीपति बाना पोताना सेवक मूकी तेनुं घर ठेकाणुं जोश पड़ी तेना घर उपर हिजसाथें धाडि ले आव्यो. ते निन्न ते पूरोहितनुं सर्व घर लूंटी धनमाल ले आ व्यो अने गुणसुंदरी जिने यापी. तेणें सारे ठेकाणे आदरमान दे राखी ते कन्या मली त्यारे विनोद, वचनें करी ते गुण सुंदरी प्रते वाडव कहे ले हे नई! मारुं चित्त तारे गुणें हरी लीधुं जे. माटे हवे तुं मने आदर. दूं तुमथकी जीवित पाम्यो बुं तुज विना दूं चेतनरहित ढुं धर्मवति तुं धन्य बो माटे मारा नपर कृपा कर. मारा चित्तने विपे, सुपनने विषे, दिग चक्रने विपे, जीव्हायने विपे, एक तुहिज तुंहीं . तुं दूर थकी पण मारा हृदय आगले प्रतिनासे ने ते सांजली गुणसुंदरी कहे जे, तुं कोण ? हूं तने कांजा णती नथी. में तने क्यां दीठो ? अने में तारं चित्त क्या हयं ले ? ते वारे कामीहीजे पोतानो वृतांत कह्यो. जे राज मार्गे जातां में तने दीठी त्यांथी