Jain Katha Ratna Kosh Part 07

SR No.: 010252
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1892
Total Pages: 517
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 66 MB

Page 85

पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. ७३ स्त्री जरतारने देखी तेमने रूपवंत जो चिंतव्यु, जे ए कोई कारणथी देव योगें आंही आव्यां दीसे ले. ए पुरुष रत्नने प्रादुणा रीतें मारा वित्तने अनु सारें दुं बदु मान आपुं. तथा ए प्राणीनी जक्ति करूं ॥ यतः ॥ कट्टिऊत्ति गइंदा, पंके खुत्ता महागयंदेहिं ॥ आव पडिया सुयणा, सुयणेहि समुह रिङति ॥ १ ॥ एवं चिंतवी ते वाणिघणे मीठे वचने बहु मान देश प्रस बतायें सहित, विखवादरहित पणें पोताने आवासे तेमने तेडी गयो, अने आहारादिकनी नक्ति करी पोतानी पासे राख्यां. त्यां स्त्रीजरतार स्वस्थ चि ते रहेतां धर्म करतां ते वेदुना सुखें दिवस जाता हवा ॥ ३५३ ॥
हवे लोचनशेठनो अधिकार कहे . ते शेत पोताना पाप योग थकी दरियामां मबकां खातो हतो. तेवामां कोई काष्ठ मन्युं. तेने आधार त रतो घणे कप्टें मत्स्योदी नामे तटे प्राव्यो. त्यांथी जमतो को अनार्य पालमा गयो, त्यां अति दुधातर थयो, पण अन्न न मन्यु, त्यारें मांसा हारी थयो. नूरख्यो झुं न करे ? मांसाहारथी अजीर्ण दोघे करीने इष्ट एवो कुष्ठ रोग नपज्यो, शरीर बगडी ग.जे माणस धर्मनो घात करीने कामनोग करवानी ना करे ते थोडा कालमां महा उष्ट वेदना पामे. माटे कर्तुं , जे कामी ते कामने देखे. पण धर्मनो घात थाय ते न देखे.
ते शेठ पुःखाकुल थको गमो नगमे नटकतो ज्यां धर्म व्यवहारीयो रह्यो ने, त्यां प्राव्यो. ते वेला दिसुंदरी पाणी लेवा गइ हती. त्यां जलाश्रये ते उष्ट मुखीयाने तेणें दीतो. त्यारे तेणें दयावंत चित्तें पोताना नरिने जा ते शेठनी वात कही. ते सांजली धर्मशेठ दया आणीने ते लोचनशेठने घरे तेडी आव्यो. आदरमान देश पूजे . जे तमे एवी अवस्था केम पाम्या ? तम सरखा उत्तम प्राणी ते एवी महा कष्ट अवस्था पाम्या, पण हवे तमो फुःख न धरशो, मोटानेज विपत् पडे . चं सूर्य जो मोटा ,तेथी तेने ग्रहण थाय , पण तारा न्हाना होवाथी तेमने विपत् पडती नथी. माटे हे मित्र ! विषवाद म करशो, धीरज पणुं राखो, घणा औषध उपचारें करी तमाळं शरीर निरोगी करगुं, बदु धन खर्चीने आपदा निवारा. एम आश्वा सना देश, अन्नादिक जमाडी, औषधादिक नुपायें करी तेनो रोग शांत कस्यो.
ते स्त्रीनारें लोचनशेठनी चाकरी करीने तेने साजो कीधो. जगतमां अ सामान्य एवं धर्मकुमारनुं सौजन्य जोइने लोचनशेठ हृदयमां चिंतववा