________________
पृथ्वीचंद ने गुणसागरनुं चरित्र.
աս
न ते पापरूपया सर्पने दमवाने मंत्राक्षर बे, दारिरूपिया वनने दहन क रवाने दान ते दावानल समान बे, दुर्भाग्य रूपीया रोगनुं औषध बे, स्व र्ग तथा मोहमंदिरे चडवानुं पगथीयुं ने तेमाटे जेम श्रीवीतरागें कह ले, एवंज विधिपूर्वक सुपात्रने दान देवं, तेथी एवां मोटां फल इह लोकें पा मे. एवो मुनियें, राजा बागल विनयंधर शेठनो पाउला जवनो संबंध कह्यो.
हवे ते शेवनी स्त्रीजना पूर्वजव मुनि कहे बे. हे राजन् ! एहनी स्त्रीनां उदार चरित्र ते सांजलो. ए नरतत्रने विषे सर्व लक्ष्मीनुं स्थानक एवं साकेत पुरनामें नगर ले. तिहां शत्रुनो कयकारी एहवो नरकेसरी राजा होतो ह वो. कमला एटने लक्ष्मी जेम विष्णुने वल्लन बे तेम ते राजाने वल्लन ए
कमसुंदरी नामें राणी होती हवी. तेहने रतिनी उपजावनारी ए वी रतिसुंदरी नामें पुत्री होती हवी. ते राजानो बुद्धिवंत, लक्ष्मीवंत, वि द्यावंत, घणो वल्लन एवो श्रीदत्त नामनो प्रधान हतो. तथा सुमित्र नामें एक श्रेष्ठी हतो, अने ते राजाना सुघोष नामा पुरोहित हतो. ए त्रणे रा जाना मित्र बे. ते पोतपोतानी मर्यादा क्यारें पण मूके नही. ते त्रणेने एकनी लक्ष्मणा, बीजानी लक्ष्मी, अने त्रीजानी ललिता, एवे नामे स्त्रीयां हती. ते त्रणे स्त्रीयोना कृखथी उपनी अनुक्रमें एक बुद्धिसुंदरी, बीजी क द्वि सुंदरी खनेत्रीजी गुणसुंदरी ए त्रणनामे त्रण पुत्रीयो हती. तेमज चोथी रतिसुंदरी एवे नामे राजानी पुत्री हती. ए चारे लेखक शालायें ए aal aणे बे. ते जपतां थकां सर्व कलामां कुशल था. बुद्धिसुंदरी या दिक त्रण कन्याउनुं ते राजानी पुत्री सायें प्रेम बंधाणो, सखीपणां ययां. एम एकचित्तें विचरतां ते चारे यौवनावस्था पामी ॥ यतः ॥ विदुषांच कुलिनानां, धनिनां धर्मिणामपि ॥ ततस्तद्विपरीतानां प्रीतिः सादृश्यतो न वेत् ॥ १ ॥ ते चारे कुंवरी एक ठामे रमे, एकतामे सुवे, एकठामे विचरे. ते चारनो जाणे एक जीवज होयनि गुं ? एहवी प्रीति तेने मांहो मांहे थइ. ते चारे ज्यारें उद्यानने विषे रमवा निकलें त्यारें तेने रूपवंती, विद्यावंती, देखीने ए साक्षात् सरस्वतीनो अवतार बे के गुं ? एहवं लोको विचारे.
एकदा विसुंदरीने घेर निःकलंका, निर्दोषा, पूर्ण चंड्समान, सौम्य मु र्त्ति, एहवी एक गुणश्री नामें साध्वी श्राहारने अर्थे यावी. तेवारें बीजी सखीयें पूयुं, ए ६ वेपनी धरनारी बाई कोण बे ? त्यारे ते वालीया