Jain Katha Ratna Kosh Part 07

SR No.: 010252
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1892
Total Pages: 517
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 66 MB

Page 465

पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. ४५३ गाडवा धावता एवा वादक लोकोयें आवी तूर्यना शब्द करवा मांज्या, तेथी ते जागी गइ,अने तुरत पोताना स्वामीागल यावी ते स्वप्ननी सर्व वात कही आपी. ते सांजली कुसुमायुध राजायें राणीने कयुं के हे प्रिये! तमने एक उत्तम एवो पुत्र थाशे? ते सांजलीने ते राणी अत्यंत प्रमोदने पामी. हवे ते पुत्र, गर्नमां आव्यो तेथी राणीने सुपात्रने विषे दान देवाना दोहद उत्पन्न थया, ते सर्व दोहद राजायें पूर्ण कस्या. पनी गर्नने पालन करती एवी ते कु सुमावलीने ज्यारें दश मास पूर्ण थया, त्यारे उत्तम दिवसने विषे अत्यंत मनोहर एवो पुत्र प्रगट थयो. ते वखत राजायें पुत्रजन्ममहोत्सव कस्यो. घने ज्यारे ते पुत्र एक मासनो थयो, त्यारे तेनुं पोताना नाममांथी अर्थ नाम थावे एम " कसुम केतु" एवं नाम पाडयु. अनुक्रमें ते पुत्र समय एवी कलाउथी, तथा रूपथी, यौवनारंनथी, बलथी, सर्वजनने विषे प्रसि दिने प्राप्त थयो. एक दिवसें मथुराधिप महाकीर्ति नामा राजाना महा बुझिनामा आमात्ये चंपापुरीमां आवी, ते कुसुमायुध राजाने विनति करी के हे देव ! मथुराधिप एवा मारा स्वामी माहाकीर्ति राजानी मनोर मा वगेरे मनोहर, अतिरूपवती आठ कन्या , ते, विद्याना मदथी कोइ पण देशना राजकुमारने वरवा श्वती नथी. हवे एक दिवसें ते मथु रानगरीमां अमारा महाकीर्ति नूपनी सनामां को एक मागधे प्रावी उत्तम एवा वे श्लोको कह्या, ते त्यां बेठेली आहे कन्यायें सांजव्या. ते जेम केः- श्लोक ॥ प्रोकं प्रेम रतेः सारं, प्रेम्णः सनावएव हि ॥ प्रेमसन्नाव मुक्तानां, रतिर्नवति कीदृशी ॥१॥ धनेनैव हि साध्यंते, तदर्थिन्यः पणां गनाः ॥ कथं तानिस्तु गृह्यते, बेकाः सनावनाविताः ॥१॥ अर्थः- सुखनो जे सार, ते प्रेम . अने प्रेमनो जे सार, ते सत्राव . माटे प्रेमथी थयेला सनाव विना सुख केम होय? नानज होय ॥१॥ धननीअर्थी एवी जे पणां गना स्त्रीयो, ते तो धनथीज उपलब्ध थाय .तो ते धनार्थी एवी पणांग नाउ, सत्रावथी नावित एवा उत्तम पुरुषोनी केम ना करे ? ना नज करे ॥ ५ ॥ ते सांजली विस्मय पामेला अमारा स्वामी महाकीर्ति नूपें कह्यु, के हे मागध ! था श्लोकनो बनावनार कवि, सानिप्राय होय, एम लागे ? त्यारे ते मागध बोल्यो के हे प्रनो! था श्लोक करनारनुं वृत्तांत कढुं, ते सांन लो. के पोताना कुलरूप आकाशने विषे चश्मासमान, सर्व राजकुलरूप स