________________
४५४ जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो. मुश्ना सेतुरूप, कवितारूप चंमामा अब्धितुल्य, महाराजाधिराज एवा कुसु मायुध राजानो एक कुसुमकेतु एवे नामें पुत्र ..तेणें था श्लोको बनावेला बे. ते सांगली त्यां बेठेली ते महाकीर्ति राजानी आठे कन्या एक क्षण मात्रमा कामानिथी प्रदीप्त थइ गइ, बने ते सर्वेयें तेनेज वरवानो निश्चय कस्यो. कारण के ते कन्यायें जाएयु जे आ कुमार घणोज चतुर ले अने था पण जेवी मूर्ख कन्या तेने वरतीयो नहिं होय,माटे तेणें आबे श्लोक बनावी तेमां कहेवराव्यु , के सुखनो सार प्रेम , अने प्रेमनो सार खरो जाव बे, तो ते आपण जेवीयोमा न होवाथी आपणने ते नीरागी तथा सन्नाव रहित समजे ले? याप्रमाणे ते कुमारीयो तेवो गूढार्थ जाणीने कामानिथी व्याप्त थगइ. हवे ते समय कन्यानो अनिमाय जाणीने तेना पितायें मारी। साथे थापने कहेवराव्युंजे, जे या मारी कन्यान तो निगण होवाथापा पना गुणना सागर सरखा पुत्रनी समान नथी, तो पण आ मारी कन्यामां एक गुण , के ते सारा माणासना संगने ले ले, तेथी तेवो गुणवान तो तमारो कुमारज ने तेथी तेमांज रक्त जे. माटे ते बीजा कोइ पण राज कुमारोने वरवा श्वती नथी. तो हे महापुरुष! आपें कृपा करी आपना कुसुमकेतु कुमारने त्यां मोकलावी ए थावे कन्याउने सारी रीतें निवृत्ति पमाडवी जोश्यें. वली हे राजन् ! था चश्मा, कुवलयने प्रकाश करनार, शोल कलायें सहित, अंबरथी नूपित , तो पण जो ते थोडा घणा पण तारायेंथी आवृत होय , तोज ते तारापति कहेवाय . ते शिवाय क हेवातो नथी. तेम वनहस्ती जे , ते मनोहर शुंढादंम युक्त तथा अनेक लघु हाथीयो सहित होय, तो पण ते जो हाथणीयोये युक्त होय, तोज ते यूथनाथपणाने पामे डे. तेम आपना पुत्र सर्व गुणथी संपन्न , तो पण ज्यारे ते या अमारा स्वामी महाकीर्ति राजानी आठ कन्याउना स्वा मित्वने प्राप्त थाशे, त्यारेज उत्तम राजापणाने पामशे? अने हे महाराज! था मारां कहेलां वाक्यमां आपने जे कांश युक्तायुक्त नासतुं होय, ते कहो. एम कहीने ते मंत्री बोलतो बंध थयो, त्यारे कुसुमायुध राजा बोल्यो के हे मंत्रीश! तमारा स्वामी माहाकीर्ति राजायें तो आ युक्तज कहेवराव्यु बे, परंतु आ मारो कुसुमकेतु पुत्र जे , तेनुं हाल यौवन वय , तो पण तेने कोई स्त्री वगेरेनो बिलकुल राग नथी, तेम हास्य शृंगारयुक्त बोलतो