________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. ४३३ कोनी पर कोप करवो ?ा प्रमाणे जिनवचनने नावती तथा नूख, तृषा प्रमुख दुःखोथी पीडित एवी ते राणी, घणांज खोने नोगवती थकी ते वनने विषेज जमवा लागी. एम थाखो दिवस गयो, अने ज्यारे सार्यकाल थयो, त्यारे तेने, ते वनमा रहेनारीयो अने पोतानी पर्णकूटीमाथी बाहार फरतीयो एवी कोइएक तापसी स्त्रीयोयें दीठी, तेथी ते सर्व, राणी पासें
आवीयो,अने तेने जो तेनी पर दया भाववाथी पोताना कममलना जलें करी स्वस्थ करी. पनी ते तापसीयो, तेने हाथ पकडीने पोताना आश्र ममा लावीयो. अने ते सर्व तापसीनी गुरुणी एक वृक्षतापसी हती, तेने ते बतावी. त्यारे ते वृक्षतापसी तेने यासन, तथा मिष्ट एवां फल ए वगेरेथी सत्कार करी पूयुं के हे स्त्रि! धावा मनोहर अंगवाली तथा मनोहर अलंकार अने वस्त्रयुक्त तुं धावा उग्रवनवासरूप कुःखने केम प्राप्त थ? ते सांजली वात्सल्यवान एवी ते इक्षा पासें प्रियमती राणीयें पोतानी बनेली सर्व हकिगत कही थापी. ते सांजली वृक्षा बोली के हे बेहेन! आ असार एवा संसारने विषे जीवप्राणीमात्रने अणधायुं अने अणविचायुं अक स्मात् फुःख आवी पडे . तेथी हे वत्से ! तेमा कां पण तारे विषाद करवो नहिं. अने हे मृइंगि! वलीथमने तो एम लागे के तारी मोहोटी पुण्या ने, के जे पुण्याइथी सगा जतां तुं यावा विकट वनमांजीवती रही हो? अने पानी वली या अमारां तपोवनमा आवी डो? हे बेहेन ! हवे तुं फिकर बोडीयाजनी रात्रि तोयाहिं अमारी साथेंज रहे. अने सवारें अमें अमारा गुरुने विनति करीने तुने कोइ पण गाममां पोहोंचडावानो बंदोबस्त करावी थापगुं? यावां वचन सांगली राणीयें जाएयुं जे हवे हुँ मरण तो पामीश नहिं ? एम जाणी ते राणी ते रात तो तापसीयोनी साथेंज रही. पत्री सवार पडवाथी सर्व तापसीयो ते राणीने एक कुलपति तापस हतो, तेनी पासें लावीयो अने राणीनी कहेली बिना सर्व कही आपी. त्यारे दयालु एवा कुलपतितापसें कोइएक वृक्ष तापसने बोलावीने आज्ञा करी के हे तापस! जा.थाहिंथी थोडे दूर एक श्रीपुरनामा नगर हे त्यां,या राज स्त्रीने बोडी पाडो याव्य.एम तेने कहीने पड़ी पाबु राणीने कह्यु, के हे सुंदर स्त्रि!था, तमने जे गाम देखाडे, त्यां जजो. अने त्यांथी तमारा गामनी तज वीज करीने पड़ी तमारे गाम जजो. ते सांगली प्रियमती राणी ते ताप