________________
४३० जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो. दूर एक नजड वनमां नाखी दीधी, अने पोते पाचुं राणीनुरूप ग्रहण कयुं. अने दासीने कह्यु के हे दासि ! माहाराजने जश्ने कहे, के आपने राणी साहेब, बोलावे . ते सांजली ते दासी जे हती ते तत्काल राजा पासें श्रावी विनति करी कहेवा लागी के महाराज! आपने राणीसाहेब बो लावे ? ते सांननी राजा बोल्यो के हुँ पण आववानो विचारज करतो हतो, माटे जा. ढुं श्रावू . एम कहीने ते जयराजा अंतःपुरमां आव्यो, त्यां तो ते व्यंतरी जलदी सामी यावी, लगा रहित थइ वेश्यानी पढ़ें विचित्र एवा आलिंगनादिक नपचारो करवा लागी. ते जोड्ने राजाएँ नि चार कस्यो के अरे! या देखवामां तो राणी जेवी लागे डे, परंतु आचरणथी राणी नथी. कारण के जो राणी होय, तो आम बोल्या चाव्या विना सर्वनी समद निर्मऊपणुं करे नहिं.माटे मने लागे जे के राणीनुं रूप धारण करी आहीं यावी वेसनार ते व्यंतरीज जे. एम जाणीक्रोधायमान थइ, तेनी पर एक मुष्टिनो प्रहार कस्यो, तथा तेने केश पकडी, ढरडी, घणीक गानो दक्ष, धक्को मारी, घरमांथी काढी मूकी. त्यारेते व्यंतरी पण जयनीत थर, तुरत जाणे चित्रामणनी पूतली होय नहिं ? तेम थ गइ. पनी निराश थइने ते अंतान थ गइ. तदनंतर जयराजायें विचार करयो के आ व्यंतरी मारामां अति आसक्त थवाथी मारी पनवाडेज पडी , तो ते एक क्षण वारमां कांक न समजाय तेवु बल करी मारा अमूल्य एवा ब्रह्मचर्यव्रतनो नंग करी नावशे. माटे हवे मारे तेनो ग्खूब विचार राखवो? एम विचारी ने वली पण विचारवा लाग्यो के अरे! ए तो ठीक, पण मने आाही आव्यो जाणे ,ते बतां राणीने घरमांथी बाहार थावतां विलंब केम लाग्यो हो? चाल, दंतेनो तपास करूं? एम विचारी अंतहमा जइ तपास करे, त्यां तो राणीने दीठी नहिं. त्यारे ससंत्रम थश्तत्रत्य सर्व परिवारने पूबवा लाग्यो के हे लोको! राणी क्यां ले ? त्यारे त्यां रहेला कोइ पण माणसने राणी ना जवानी खबर न होवाथी तेथे कांही पण उत्तर आप्यो नहिं. त्यारे राजायें जाएयु जे अरे ! जरूर मारी पनवाडे पडेली ते उष्टसूरीयेंज मारी राणीनु हरण कयुं जे ? एम निश्चय रीतें जाणीने तेनो शोध करवा चोत रफ केटलांएक माणासोने मोकव्यां. ते माणासोयें बाडो अवलो घणोज शोध कयो, परंतु तेउने राणीनो क्यांहि पण पत्तो मल्यो नहीं. त्यारे