________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. ४२३ हाथ जोडी ते मुनींने कहेवा लाग्यो, के हे जगवन् ! ९ पण मारा जय सुंदर नामा लघु बांधवने मारो राज्यनार सोंपी आपनीज पासेंथी संसार समुश्तरणमा पोत समान एवा चारित्रने स्वीकारीश ? ए सांजली मुनि कहे बे, के हे राजन् ! ठीक कह्यु केम के तमारी जेवाने तो बालकना करेला धूडना गृहसमान आ राज्यथी विराम पामी मुक्तिरूप राज्य करवुज नचित . हे नृप ! कोटि इव्यना वेपार करनारने कोइ दिवस काचना कटका लेवानी इबा थाय ? ना नज थाय. वली रत्नानरणोथी नरपूर एवा ना ग्यवानने कोइ दिवस पित्तलना अलंकार पहेरवानी इला थाय ? ना नज थाय. तेम शमसाम्राज्यना अभिलाषी एवा पुरुषोने आ राज्यनी बा थाय? ना नज थाय. आवां गुरुनां वचन सांजली ते कनकध्वज राजा, पोताने गाम आवी सामंत, मंत्री तेमनी समीप, पोताना नानाना जय सुंदरनामा युवराजने कहेवा लाग्यो के हे वत्स! तुं आ राज्यने ग्रहण कस्य, कारण हवे मारी संयम लेवानी इला थवे. ते सांजली जयसुंदर कुमार बोल्यो के हे महाराज! आपने आईं बोल, योग्य ? वनी पोता ना अंतरंग मित्रने तथा नाश्ने आ राज्यरूप बंधीवानामां नारखीने आप जेवा उत्तम पुरुषने पलायन करवु उचित ? अने हे प्रनो ! संसारना स्व रूपने जाणी गुरुना वचनामृत तत्त्वने पीने विपतुल्य एवा विपयोने विपे
आपनी पढ़ें माझं पण मन आनंद पामतुं नथी. हे ज्येष्ठबंधो ! जानुं गुं कढुं ? परंतु स्वहितैषी एवो ढुं पण आपनी सार्थेज दीक्षाने ग्रहण करीश. हवे मारे पण यापनी जेम कांइ राज्यनी जरूर नथी. आ प्रका रनो जयसुंदर कुमारनो पण दीक्षा ग्रहणनो निश्चय सांजलीने ते कनक ध्वज राजायें राज्यलक्षणलहितांग एवा पोताना कनककेतुनामा कुमा रने तुरत राज्यगादी पर वेसायो. पत्री कनकध्वज तथा जयसुंदर ए वेदु नायें, मंत्री, सामंत, ममलेश्वर वगेरेनी साथै ज्यां गुरु वेगाले, त्यां वनमा ज गुरुने प्रणाम करीने दीक्षा लीधी. त्यारे कनककेतु राजा, पोतानी इबा प्रमाणे दीदामहोत्सव करी ते नां चरणारविंदनुं वंदन करी पिताना अने काकाना विरहःखथी दुःखित थयो थको घेर आव्यो.
हवे ते कनकध्वज तथा जयसुंदर ए बेदु मुनीश्वर, निर्मलचारित्रने पालनार, तथा पांच समिति, त्रण गुप्ति तेने धारण करनार, शान बने