________________
४२२ जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो. कपिंजल पुरोहित थयेलो . तो ते वेहुने आ जन्ममां पण पूर्वान्या सथी परस्पर प्रीति , तथा पूर्वनी पढ़ें पोताना मामा केशवनो उपदेश
आ कपिंजल माने ते. अने ते शिवदेव जे हतो, ते जुस्वनावी हतो, वली ते शिवदेवनो जीव हाल कपिंजल थर अवतस्यो बे, तेथीज हाल या कपिंजल पोताना जातिस्मरण शानथी बोध पामेलो . यने ए केशव जे , ते पूर्वे मोहनना नवमां गुरुशेही होवाथी तीवानिनिवेश मिथ्या त्वथी दुःखित थयो थको नवार्णवने विपे घणोक काल जटक्या करशे ॥ गाथा ॥ सप्तावेण वहंति संयमनरं जे जत्तिए सत्तीए, नाणुळेय तवोवहाण विहिणा तिजुन्नई कारिणो॥ कुवं ताण गुणीण नाणमणिसं ही लंति जे बालिसा,अप्पाणं नरयानले मुहु मुटु पाउंति मूढा मुहा ॥ १ ॥ कामारंन परिग्गहग्गहपरा जोगोवनोगविणो, जे बंनन्वय धारिणे मुणि वरे होतंति मोहातुरा ॥ ते कांगंध य कुछ मूट बहिरा दारिदियो रोगियो, संसारे सुरं सरंति समयं, हिलिङमाणा जणा ॥ २ ॥ अर्थः- सनावें करीने जे संयमनारने वहन करनार, पोतानी नक्तियें अने शक्तियें करी विधिथी ज्ञानोद्योत, तप, नपधान, तथा तीर्थनी उन्नति तेने करनार, गुणवान्, ज्ञानवान् एवा मुनियोनी जे बालीश पुरुषो, अहोनिश हेलना करे , ते पुरुपो, वारंवार पोताना अत्माने तथा नरकरूप अनलने विषेज नाखे ने, ॥ ॥कामारंन वगेरे परिग्रहने ग्रहण करनारा, जोग अने नपनोगना अर्थी एवा जे पुरुपो ते मिथ्यात्वमोहयुक्त थका जे पुरुपो, ब्रह्मचर्य व्रतने धारण करनारा एवा मुनिवर- हेलन करे ठे, ते पुरुषो, काणा, अांधलां, ढूंटा मूंटा, बहेरा, दरिडी, रोगी, निरंतर हेलना पामता थका घणोक काल संसारने विपे फस्या करे ॥ २ ॥ वली हे राजन् ! जे गुरुना अवर्णवाद बोले, ते अर्हन्मार्गने पामीने पण नवार्णवमां मूवे , ते माटे विवेकी जीवें गुरुतत्त्व- आराधन कर.केम के गुरु विना ा नवा ब्धिना कुःखोनो पार आवतो नयी या प्रकारनी देशना सांजलीने ते पुरुषोत्तम राजायें पोताना पुरुपचं नामा पुत्रने पोतानी राज्यगादीपर वेसारी कपिंजल पुरोहितादिक नी साथे परमप्रमोदें कररी प्रव्रज्याने ग्रहण करी. हवे ते कनकध्वज राजा पण आ प्रकारनुं ते सर्वनुं चरित्र सांजली तथा जोइने विस्मय पामी वे