________________
४२४ जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो. चारित्र तेना आराधक थया ॥ श्लोक ॥ तौ शुक्षसिमांतसुधां पिबंतो ती त्रैस्तपोनिश्च तमःदिपंतौ ॥ निर्दोषचुक्तौ गुरुपादनक्तौ त्रिगुप्तिगुप्तौ सुयति त्वमाप्तौ ॥ १ ॥ रत्नत्रयोपासनसावधानौ, जितेंडियौ मोहजयैकतानौ ॥ सुपर्वणामप्यनिवंदनीयौ, जातौ मुनीनामपि पूजनीयौ ॥२॥ हेमंते तिष्ठत स्तो निरशनवसनौ कानने कंदरे वा, कायं चातापयंतौ ज्वलजपलतले ग्रीष्म काले कराले ॥ वरिने गुहादौ सपदि निविशतः कूर्मवजुप्तगात्रौ, वीरौ धी रौ सुमेरोरपि र विमहसौ वारिधीशाजनीरौ ॥३॥ अनुत्तरे सहिपये प्रधानके, मृत्वा गतौ तौ विजये विमानके ॥ हात्रिंशद ब्धिप्रमितायुषी सुरौ, जातौ वि शुद्धावपि झाननास्करौ ॥ ४ ॥ अर्थः- ते बेदु मुनि, शुभसिक्षांतरूप अमृतना पान करनार, तीव्रतपोयें करी पापने नाश करनार, निर्दोष आ हारने जोजन करनार, गुरुपदनी जक्ति करनार, त्रण गुप्तियें करी गुप्ता, शुक्ष्यतिपणाने प्राप्त ययेला ॥ १ ॥ झान, दर्शन अने चारित्र, ए त्रण रत्नने पालन करवामां सावधान, जितेंघिय, मोहराजाना जय करवामां तत्पर, देवोने पण अनिवंदनीय, तथा मुनियोने पण पूजन करवा योग्य एवा ॥ २ ॥ ते बेतु ऋषियो, शीतकालने विपे वनमां तथा पर्वतनी गुफा उमां अशन तथा वस्त्र तेनो त्याग करी रहे ले. अने ग्रीष्मकालने विपे जयंकर एवा सूर्यना तापथी तपेला पापणपर बेसी पोतानी कायाने त पावे . तथा वर्षाकालने विपे कूर्मनी पढ़ें पोताना हस्त पादादिकने गोप वीने पर्वतनी गुफाप्रमुखमा प्रवेश करीने रहे . या प्रकारे परिसह सहन करवामां वीर, अने मेरुपर्वतथी पण धीर, सूर्यनी कांति समान में कांति जेनी अने समुश्थी पण गंजीर, शुद्ध एवा झाने करी जास्कर समान ते बेदु मुनियो, चारित्र पाली, अनशनव्रत अंगीकार करी, समाधिमरणथी मरण पामीने जेमा अनुत्तर सुख जोगवाय ,अने अतिउत्तम, एवा विजय विमाननेविपे बत्रीश सागरोपमने आनखे अढारमे नवें अहमिदेव पणे मित्र थश्ने अवतस्या ॥ इति पृथ्वीचंगुणसागरचरित्रे श्रीजयसुंदरमुनिकथा युक्त कनकध्वज जयसुंदर चातृयुगलवर्णननामा नवमः सर्गः संपूर्णः ॥॥
आहिं शंखराजा अने कलावतीना नवथी मामीने पृथ्वीचं अने गुण सागरना अढार जव संपूर्ण थया ॥ १७ ॥