Jain Katha Ratna Kosh Part 07

SR No.: 010252
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1892
Total Pages: 517
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 66 MB

Page 42

३०
जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो.
वायसः वत् कीधो. हुं शौच धर्मनो अर्थी, कुटुंब परिवार मूकी समुनी व अंतरद्वीपे यावी रह्यो, तोपण तें मुकने विटंब्यो. हुंत्रण वार स्नान करतो, पुत्रस्त्रीथील रांधी जमतो, एवा मुऊने हे दैव ! तें केम प्रमेध्यनुं न कुण करावयुं ? एम विलाप करतो कहे ने के, हवे हूं क्यां जानं ? केने क ढुं ? किंवा श्रात्मानो घात करूं. सत्य शौचनो धरनार हुं विष्टायें लीपाणो. ते वेला ते वणिक पासे बनो हतो ते तेनो पश्चात्ताप सांजलीने कहे के, तें ज्ञान पणें तारी मेजे अपराध करीने हवे तुं निरपराधी दैव उपर शो कोप करे बे ? ॥ यतः - नरः कार्ये हि निष्पन्ने, मयाकारीति माद्यति ॥ तस्मिन पुनर निष्पन्ने, दोषं देवाय यवति ॥ १ ॥ अर्थः- मनुष्य कार्य सिद्ध याय तो 'में कयुं' एवो मद ते करे बे, घने जो सिद्ध न थाय तो ते दैवने दोष थापे बे. ॥ १ ॥ हवे ते वणिक कहे ने के, पूर्वे पंमितें शौच धर्म श्रा दो बे, ते धर्मने तुंबांमीने बाह्य शोचें जागो, वायरें जेम वृक्षं मूलथी जाग्यो, तेम तुं मूलथी विषठो, ते हवे केम शुद्ध थाय ? जे प्राणी अंतर मलिन बे ते बाह्य जलें हजारो वार स्नान करे तोही निर्मल न थाय. तरंग वे जीतवाथी परिणामें शुद्ध थाय. जलस्त्रानें तो अशुद्धता वधे. जलस्नान तो देवार्चन कार्ये बाह्य मल टालवाने कर. ते माटे लोको जल स्नान ते धर्म जी कहे बे. अनार्य अवतरती पशुवत् तरे बे. तेह ने अंतरंग शौचनुं कारण जोजन पंमिते कयुं के, जे पापाचार करशे ते कुजातिमांदे वतरशे अने जे पापाचार नही सेवे ते सत्कुल सुजा तिमांहे उपजशे, ते माटे विविध प्रकारनां शौच कह्यां बे. ते जाणिने ते धर्मार्थी प्राणियें अंतरंग शौच धर्म जेवी शक्ति होय तेवुं यादवुं देवया त्रा, विवाह, त्वरानो समय, राजदर्शन, संग्राम ने हाट बजार मार्ग ए टला स्थानके स्पर्शास्पर्शनो दोष नथी. एटले प्रकारें धरती फरसी थकी प वित्र थs. भूमीनपर पडेनुं पाणी, पतिव्रता स्त्री, प्रजानुं हित करनार रा जाने ब्रह्मचारी ए चारें सदा पवित्र कहेवाय बे.
"
ते माटे तें ए लौकिक मार्गने मूकीने अलौकिक मार्गने याद रखो, तेथी तीव्रपापे लीपालो बो. ते प्रायश्चित्त लीधे तुं शुद्ध थाइश. एम वालियानुं वचन ते कपिलें मान्युं, पठी ते वलिकने ब्राह्मण वे जला वाहणे बेशी पो ताने स्थानके याव्या, पोताना कुटंबपरिवारने मल्या. त्यार पढी पंमितें