Jain Katha Ratna Kosh Part 07

SR No.: 010252
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1892
Total Pages: 517
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 66 MB

Page 41

पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. ए ने चिंतववा लाग्यो जे अमारा देशमा शेलडी फलती नथी. अने आ हीप मांज फले . ते कोश्क हीपनो महिमा विशेष जाणवू. एवं विचारी ते फल (सुकी विष्ठा) हाथमां ग्रहीने फलनी भ्रांतियें अमेध्यने मेध्य मिष्टा
समान जाणी इंडियनी लोलतायें करी कपिलहिजे तेनो नदण कीधुं. जे माटे दुधातृषार्त जे प्राणी होय ते शुचि अशुचि पणानुं विवेचन न करे. तेमज एकदा तेणें पोतानीज सूकी विष्ठा पडी हती तेनुं पण विन्रम पणें नक्षण कीg. एम विचरतां केटलेक दिवसें जेनी विष्ठा खाधी हती ते पोताना देशनो उत्तरवीतो वाणि तेने मल्यो. वहाणे बेसी ते हीपमा ज ल तथा शेलडी लेवा पाव्यो हतो तेमणे मांहो मांहे कुशल वार्ता प्रबी. वाणियें कह्यु हे, कपिलहिज, इहां रही तमे शो आहार करो बो ? कपिल बोल्यो, इहां दुं शेलडी तथा तेना फलनो पवित्र थाहार करूं . एवं सां जली वाणियो बोल्यो, शेलडीने फल कदापि न होय. दिजें कह्यु, ए हीपने महिमायें इहां तो शेलडीने फल याय . वणिक बोल्यो, ते फल मने दे खाड. तेवारे तेणे माणसनी सूकी विष्ठानां लीमा देखाडी, अने कह्यु के ए शेलडीनां फल .ते जोश्वाणियो खेद पामी,माथु धुणावी, कहे .अहो ! एणे अज्ञानपणे फलनी नांतें मानवीनी विष्ठा खाधी ॥ यतः ॥ नातः पर महं मन्ये, जगतो उःख कारणम् ॥ यद शान मोहोरोगो, पुरंतः सर्व देहि नाम् ॥१॥ वाणि बोल्यो, ते फलनो रस केवो के ? तुजने खातां केटलो काल थयो ? कपिल बोल्यो, ए फलनो रस तो अमृतसमान ; अने एक मास थयो ढुं खावं . वाणि बोल्यो,अरे अज्ञानी ! तें मूढ बूधियें ए गुं काम कीg ! मांथु नांगीने पग राख्या. थोडाशा अशौचथी बीहीतो, अने आतो तें सर्व प्रकारे अशौचनुं नहाण कीधुं. धिक पडो तहाराआ अज्ञान शौचपणाने, जे माटे कोई न करे ते कर्म तें कीy. जे अशुचिना नयथी तुं नागे हतो ते तारा आगल विशेषे आव्युं. अरे! एट पण तें विचायुं नहि, जे शेलडीने विषे क्यारे फल थता हो ? एतो कोई देशे को दीपे न होय. कपिल बोल्यो, निर्मानुष एवा ए होपमा विष्ठा क्यांथी श्रावी ? वाणियो बोल्यो, अरे तारी अने मारी बेदुनी विष्ठा तें खाधी.
ते सांजली कपिल ब्राह्मण माथु फोडी हाय हाय करी विलाप करवा जाग्यो. रे दैव ! तुं, निष्कारण मारो वैरी थयो, जे मने विष्ठा खवाडी. श्वान