________________
១៥ जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो. ते नथी करतो. दुष्कर्मना मर्मने हरणहारो धर्म ले. निरंतर सुख आपना रोजे. संसारमा संत पुरुषने धर्म विना बीजुं कांश पदार्थ शरण नूत नथी. ते सांजली शंख राजा मुनिने कहे . हे स्वामी ! दुःखनी दवानिये जे बल्यो, तेने हवे धर्मनी कथायें युं होय? तो अंतसमय योग्य जे धर्मशंबल होय ते मुफने आपो. त्यारें फरी मुनि कहे , हे राजन्! तुं फुःखनो ब व्यो मरण ले , पण एवा बाल मरणें करी मृत्यु पामवाथी आगल वि शेप दुःख पामीये. ते उपर कपिल ब्राह्मणनो दृष्टांत कहुं ते सांजल३४० ___ गंगाना तीरे कोइक संनिवेशने विषे सडो गाम ले. ते गाममां षट् कर्म करनार अत्यंत शोचधर्मनो धरनार कपिल नामे एक ब्राह्मण होतो हवो. शौच पिशाचें ग्रह्यो थको ते हिज चिंतववा लाग्यो, जे धरती पर फाटां खूगडां चुंयरां पड्यां होय, आनन्यां फूल फल पड्यां होय, विष्ठा मूत्र नयो अशुचि मार्ग होय, तेमां शौच आचार धर्म मारो केम रहे ? तलाव कूवानां पाणी पण केम पीवाय. माणसोनां, कूतरानां, बिलाडां आदि कनां मलमूत्र, हाड प्रमुख सर्व वरसादने पाणी तपाइने जलाशयमां जाय ते पाणी पीवाथो केम शौचधर्म रहे ? माटे समुह वच्चे अंतीप होय, ज्यां मनुष्य, पशु वर्जित नूमिका होय, त्यां जश् रहूं, तो मारा शुचि धर्मनी क्रिया रहे. अन्यथा न रहे. एम विचारी केटताक दिन गा ममां पाणी बांटी हिंमवाथी पण तेनो शुचि धर्म न रह्यो. ते वखते कोई निर्यामिकने पूज्यु, जे अशुचिरहित एवो कोई नरपशुवर्जित हीप ? त्यारे तेणें कह्यु, शेलडीना खेत्रे नस्यो एवो अनयहीप . ते सांजली ते निधि मव्यानी पेठे हृदयमां हर्ष पाम्यो. ते कपिल ब्राह्मणे पोताना स्नेहि कुटुंब परिवारने मेली मिथ्यानिमाननो प्रेस्यो थको वहाणे बेसी निर्यामिक साथै चाल्यो. समुश्मा ते दीप पाम्यो. जेम नव समुश्मां नरनव दीप पामे तेम तेणें ते दीप पाम्यो. त्यां शेलडीनो आहार करे. वहाण मूकी त्यां रह्यो. ते दीपनां पाणी पीत्रण वार स्नान करे. शेलडीनो रस बास्वादे. एकदा शेलडी खातां तेना बे होठ विदारण पाम्या. त्यारे एम चिंतववा लाग्यो. जो ए शेलडीने फल थात तो ठीक होत. एवं चिंतवी फरेबे, एटलामा कोक वहाणनो वेपारी ते इदुना खेत्रमा वडीनीति करी गयो हतो. तेनी सूकी विष्ठा पडेती हनी ते जोइ ते ब्राह्मण शेलडीनां फल जाणी हर्ष पामी