________________
४०६ जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो. तेने वनेचरोयें पकडी लीधो. अने ते वनेचरोपासेंथी तेने कोइएक धनवान वैश्ये मूल्य दइ वेचातो लीधो. अने वली तेणे पण ते हस्तीने मथुरा न गरीना राजाने थर्पण कस्यो. अने ते राजायें आ यूर हस्ती ने, एम जाणी विषम एवा संग्राममां ज्यारें लडवा जाय, त्यारे तेनी पर पोतें बेसे, तेथी तेने सर्व हाथीयोनो आगेवान कस्यो.
हवे पूर्वनवान्यासथी ते हाथी, साधुननो क्षेषी हतो तेथी पोताना स्था नकथी नजिक एक वन , त्यां सद्याय ध्यान करता केटलाएक साधुनो शब्द सांजल्यो. तेथी ते अतिक्रोधायमान थपोताने बांधवानाबालानस्तंनने नांगी, चिक्कारशब्द करी एकदम ते साधुनने मारवा दोड्यो. ते दोडतांदोडतां महापापना योगथी रस्तामा एक महोटो अने मो खाडो याव्यो, तेथी ते खामामां पडी गयो,अने पडता मात्रमांज तेना शरीरना नारथी सर्व अंगो नांगी चूरो थगयां. तेवामां कोइएक राजपुरुपोयें आवी गजमुक्ता लेवा माटे तेना कुंनस्थलनुं विदारण का, तेथी तेना कुःखें तेज खामामां वार्तध्यानथी मरण पामी, रत्नप्रना नामा नरकनूमिने विषे गयो, अने त्यां पण तेणें घगीज वेदना नोगवी. अने त्यांथी नीकली पाडो शिचाणा नामा पदी थयो, त्यां पण घणाक पापो करी मरण पामी वालुकप्रनानामा नरक नूमिमां गयो, त्यांथी निकलीने पाडो सिंहपणे उत्पन्न थयो. ते सिंह पणामां पण घणा एक जीवने मारी नग्रपापो बांधी मरण पामीने पाडो पंकप्रजानामा नरक नमिमांगयो, त्यां पण घणीज वेदना नोगवीने त्यांची निकली धनपुर नामा नगरने विषे कामदत्तानिध वैश्यने घेर चंदत्ता नामनी स्त्रीनेविषे पुत्रपणे उत्पन्न थयो. हवे ते जरा महोटो थयो, त्यारे तेनुं तेना पितायें सुमित्र एबुं नाम पाड्युं.
हवे तेज समयने विषे जिनप्रिय नामा जे श्रावक हतो, तेनो जीव, स प्तम शुक्र देवलोकमांथी च्यवी, तेज पुरने विषे विनयंधरनामा श्रेष्ठीनी गुण वतीनामा स्वीना उदरथी पुत्रपणे उत्पन्न थयो. त्यारे तेनुं गुणधर एबुं नाम पाडयु.अनुक्रमें रमणीना मनने मोद करे, एवा यौवनवयने प्राप्त थयो. पूर्व नवना संबंधथी गुणधरने ते सुमित्रपर खरी प्रीति थइ. अने पूर्वान्यासथी सु मित्रने गुणधर पर कपटप्रीति थइ,अर्थात् ते सुमित्र,उपरथी प्रीति बतावे, अने मनमां वैरजाव राखे. पड़ी ते बेदु जण एकज ठेकाणे कीडा वगेरे करे