________________
एथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. ३५ नोज जाय , तो पड़ी पाडो फरी ते जन्म प्राप्त थातो नथी. कोई विधाने कहेलु , के आ जगतमां वडना जाडपरनुं फूल, स्वातीनत्रनुं जल, मनुष्यनो जव, अने उत्तम एवा देव- दर्शन. एटला वानां मलवां उर्तन
. वली हे नव्यो ! केटलाएक प्रमादी प्राणी, ते पूर्वोक्तरीतें उर्तन अने घणा पुण्यथी उपलब्ध थयेल, अने चिंतामणि समान एवा मनुष्यनवने केवल विषय सुखना जोग जोगवीनेज पूरो करी नाखे . वली हे नव्यो! कदाचित् घणाक इव्यनो जो व्यय करीयें, तो तेथी अनेकरत्नोनी प्राप्ति थाय, परंतु कोटिरत्नोना व्ययथी उर्लन एवा मनुष्यजन्मनो तो एक क्षण पण मलतो नथी. माटे हे नव्यो ! अमूल्य एवा आ मनुष्यनवने तमोप्र मादें करी शामाटे हारी जाउ डो? जुन. वली आ मनुष्यजन्मनां फल तो आउज कह्यां ले. ते कयां कयां ? तो के ? पूज्यपुरुपना पादनु पूजन, २ दया, ३ दान, ४ तीर्थयात्रा, ५ तप, ६ पांच परमेष्ठीनो जप, ७ सन्हास्त्रा ध्ययन, परोपकार. या आठ फल ले. या जगतमा जे इव्य वगेरे ले, ते पगमा चोटेली रजसमान बे, कारण के जेम पगमा चोटेली जे रज दोय, तेने आडी अवली खसी जातां वार लागती नथी, तेम इव्यने पण
आफु अवलु चाल्युं जातां वार लागती नथी. वली आ यौवन जे ले, ते नदीजलना वेग समान , अने मनुष्यजन्म जे , ते चंचल जलना बिंड्स मान , जीवित जे दे, ते पाणीना फीण सरखं . सर्व या प्रमाणे , ते उतां पण निश्चल ने मति जेनी एवा जे पुरुषो, ते स्वर्गना गोपुरनी जोगलने नांगवामां समर्थ, अर्थात् स्वर्गमा जवाना दरवाजाने उघाड वामां समर्थ एवा धर्मनुं आराधन करता नथी, ते पुरुषो, जरावस्थानी परिणतिने प्राप्त थइ, पश्चात्तापथी हणाता थका शोकरूप अग्निमां बली मरे . आ प्रकारनी देशनाने सांजली त्यां सांकेतपुरना राजा पुरुषोत्तमनो कोइएक कपिंजल एवे नामें पुरोहित वेठो हतो, ते बोल्यो. के हे मुनी ! जीव जे , ते धर्माराधनथी सुखी थाय बे, अने पाप करवाथी कुःखी थाय ने ए वगेरे पापें हाल जे कद्यु, ते सर्व, जो कोई पण जीववस्तु होय, तो तेने लागु पडे, परंतु जीव एवी वस्तुज जो न होय, तो ते या पनां कहेला सर्व, कोने लागु पडे ? कोइने नहिं. जुन. हे मुने ! आप जे जीव पदार्थ कहो बो. तो ते जीव, कोश्ने कोइ पण काणे प्रत्यादि