________________
३७
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. न, में सर्व सईयां, प्रतीत्यां, जाण्यां. वली ते वचनोथी में जाण्यु पण , के आजे लौकिक देव , ते रागशेषादिकें करी दूषित , जुन. ते देवो, स्त्री, शस्त्र, गीत, राग, द्वेष, बल प्रेमुखें करीअमारी जेवाज बे. तो ते देव, एकांतें अमारा केम हितकारी होय? अने तेवाज देवने देव करी मानवाना उपदेश करनारा कुगुरुनो कहेलो धर्म पण मोकश्री मेलववामां केम समर्थ थाय ? ना नज थाय. ते माटे आ कहेलो श्रीजिनेश्वरप्रणीत मार्ग, तेज मारे प्रमाण दे. वली हे जगवन ! निधाननी पेठे अतिपुर्लन एवो आ जिनधर्म प्रत्यद रीतें आप जेवाना समागमथी मले , एम जाणे ,तो पण जे अधमजनो , ते या जिनधर्मने अंगीकार करता नथी, तेथी ते जनो, संसा रनेविपे दुःख अने दारिश्य वगेरे उपश्योना पारने क्यारे पण पामनार नथी. एम कहीने वली ते विचार करवा लाग्यो, के मारे ते आवी पारकी पीडा करवानुं गुं प्रयोजन ? मारे तो जेम माझं सारं थाय,तेमज करवु उचित . एम विचारी ते गुरुने कहेवा लाग्यो के हे प्रनो ! ढुं तो हवे आपनी पासेंथी चारित्र ग्रहण करवानी इबा करूं लं,माटे कृपा करी मुने चारित्र थापो. त्यारे मुनि बोल्या के हेराजन् ! आ तो तमें बदुज सारुं धायुं ? पडी ते राजायें तत्काल पोताने घेर आवीने प्रशस्त एवा मुहर्तने विषे पोताना ज्येष्ठ पुत्र कन कध्वज कुमारने राज्यगादीपर बेसारी सामंत,आमात्य, तेरों सहित महोटा महोत्सवथी श्रीस्वयंवरगुरुनी पासें जश्तेमना चरणकमलमां नमन करीमनो हर एवा चारित्रने ग्रहण कयु. हवे ते कनकध्वज राजा, तथा युवराज जे जय सुंदर ए बेदु, राज्यने पालवा लाग्या. ते घणाक एवा राज्यनोगने जोगवे , तो पण तेमां आसक्त न थतां मनने विषे पोताना पितायें लीधेला चारित्रनुंज अहोनिश ध्यान कस्या करे , के जेम अमारा पितायें चारित्र ग्रहण कयुं तेम अमो पण हवे ते क्यारें ग्रहण करगुं ? वली जेन्ना गुणौघy गान किन्नरीयो कस्या करे , तथा जेउनां चरणोने नरताईना महोटा महोटा राजा पूज्या करे , एवी तेउनी महत्ता , तो पण ते महत्तामां आसक्ति न राखतां केवल ज्ञानी गुरुना समागमनीज बा कस्या करे . तथा ते गज, अश्व, रय, तथा रत्नप्रमुखें करी संपन्न , तो पण तेमां लुब्ध न थातां केवल निरंतर शमसागरमांज निमन थइ रहे . वली तेउने मोहरूपपि शाच किंचिन्मात्र पण दोन पमाडी शकतो नथी.थने ते कनकध्वज तथा