________________
३०
जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो. पुण्यने जोगववा माटें ज्यां ते उत्पन्न थयो, ते ढुं कहुँ बुं, ते सांजलो.
श्रा नरतखंमने विपे एक वंग ( बंगाला) नामक देश , तेमां स्वस्ति कसमान, मणिजडित गृहोनी शोनायें करी व्याप्त, निरंतर कल्याण अने सुख, तेने देवावाली, स्वर्ग समान, एक ताम्रलिप्ती नामा नगरी जे. ते नगरीमां राजा जे , ते इंइसमान ले, तेमां स्त्रीयो जे , ते स्वर्गनी अप्सरा सरखी .अने पुरुपो जे , ते सर्व, देवसरखा ले. हवे सर्वदेषिजनोने काल समा न, सुहानोने कल्पवृक्षसमान, साम्राज्य राज्यनो अधिपति, ते नगरीनो सुमंगल नामा राजा. तेमनी श्रीप्रना नामा पट्टराणीने. ते श्रीप्रना देवीना नदरसरोवरने विपे, पूर्वोक्त नवमवेयकमां अहमिंड थयेलो ते गिरिसुंदर कुमार, त्यांथी चवीने हंसनी पठे आव्यो. त्यारे ते राणीयें स्वप्नने विपे सिंहy जेमां चिन्ह जे, कुसुमें करी अर्चित, रत्नजडित दंमवालो, शब्दायमान थती घूघरीयोथी युक्त एवो एक उत्तम ध्वज दीतो. ते स्वप्ननी वात पोताना स्वामीने कही, त्यारे तेना कहेवाथी राजायें कह्यु के हे सौनाग्यवति! तमारे उत्तम एवो पुत्र प्रगट थाशे ? ते सांजली श्रीप्रना राणी घणीज उन्नास पामी. पनी ते राणीने जे कां वस्तुना दोहद उत्पन्न थया, ते सर्व सुमंगल राजायें पूर्ण कस्या. एम करतां ज्यारें दश मास पूरा थया, त्यारे ते राणीयें जगतना सर्व जीवोना मनने हरण करनार एवा पुत्रने प्रसव्यो. तेनी वधामणी सुमंगल राजायें सांजली के तुरत, बंधीवानोने बंधीखानेथी बोडाव्या. तथा सुंदर एवां गीत, वाद्य, तेणे करी युक्त, सकलजनने आनंददायक एवो पुत्रजन्म महो त्सव कराव्यो. हवे ते पुत्र ज्यारें एक मासनो थयो, त्यारे ते पुत्रनुं तेनी मातायें स्वप्नमां जोयेला ध्वजने अनुसारें "कनकध्वज” एवं नाम पाड्यु. पडी जेम चश्मा दहाडे दहाडे कलाने प्राप्त थर, तेजस्वी अने मोहोटो थाय, तेम ए कुमार पण अनेक विद्या वगेरे कलाउने प्राप्त थइ महातेजस्वी तथा महोटो थयो, एटले यौवनवयने प्राप्त थयो. हवे ते नवमौवेय कमां अहमि थयेलो एवो रत्नसार कुमार, त्यांथी चवी क्यां अवतस्यो ? ते कहे जे. के नवमा ग्रैवेयकमां अहमिथयेलो एवो ते रत्नसारनो जीव, त्यांथी च्यवीने शेष पुण्य जोगववा माटे तेजराजानी स्वयंप्रना नामा बीजी स्त्रीनी कुखने विषे पुत्रपणे वाव्यो, अने अनुक्रमें दश मास पूर्ण ययाथी ते पुत्रनो पण जन्म थयो. त्यार तेनो पण कनकध्वज पुत्र समान पुत्रज