________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. ३१ न्ममहोत्सव कराव्यो. अने तेनुं नाम “जय सुंदर” एवं पाड्यु. पनी अनु क्रमें ते पण कनध्वजकुमारनी पढ़ें यौवनवयने प्राप्त थयो. हवे पूर्वनवना योगथी ते बेदु नाश्यो परस्पर अत्यंत प्रीति राखे बे. ते एवी रीतें के ते वे दुने लखवा वगेरेनुं जो यत्किंचित् कार्य होय, तो पण ते बेदु एकज ठेकाणे वेसी अने मलीने करे .अने ते बेद पापथी परामरख रहे , तेन्नुं महोटा विछानो पण मान करे ले. ते बेहुनाइयो राधावेधनी कलामां कुशल होवा थी प्रतिदिन राधावेधनो विनोद करे बे. एक दिवस ते वेदु नाश्यो राधावे धनो विनोद करता हता, तेवामां पोताना कोइपण कार्य माटें कोश्क स्थान पर सुरवेग अने शूरवेग नामनाबे विद्याधरो आकाशमार्गथी जाता हता. त्यांथी ते विद्याधरे ते बेदु नाश्योने राधावेधना विनोदमा राधा नामनी पूतलीनी चढुने बाणथी विंधता जोया. तेथी तेनुं एकस्थानमां दृष्टिनि वेशादिक विज्ञान जोश्ने अत्यंत हर्षायमान थश्ते बेहुना पर आकाशमांथी पुष्यनी वृष्टि करी. अने पड़ी ते पोताने घेर गया. आ प्रमाणे ते कुमारोनी नपर थयेली पुष्पनी दृष्टि जोड्ने तेनी साथें रहेला तेना मित्र प्रमुख सर्व विस्मय पामी गया. अने तेनी सर्वत्र एवी वात प्रसरी के आ कनकध्व जनुं तथा तेना ना जयसुंदरनुं तो आकाशचारी देवतायें पूजन कस्युं ! तेवी वात ते कुमारना पिता सुमंगलराजायें सांजली. तेथी अत्यंत संतोप पा म्यो. हवे एक दिवस ते सुमंगल राजा सनामां बेठेलो , तेवामां उत्तर दिशामां गंजीर एवो तूर्योनो शब्द थवा लाग्यो, ते सांजलीने त्यां बेठेला माणसो तथा ते राजा सर्व विस्मय पामी गया, अने त्यां वेठेला सर्व सुनटो तो दोन पामी गया. पडी सदु कोइ विचारवा लाग्या, के अरे ! आते गुं ? कोई परचक्रनो राजा आपणुं राज्य सेवा तो आव्यो नहिं होय ? आवी रीतें ज्यां ते सर्वे विचार करे , त्यां तो पोतानी नपरनाज आकाशमांतूर्य ध्वनि थवा लाग्यो, ते सांजली सदुको चुं जोवा लाग्या. त्यां तो तेमा गथी तेज ठेकाणे मनोहररूपवाला एवा कोई बे विद्याधरना पुत्रो उतरी नीचें याव्या. तेने जोक्ने खुशी थयेला राजायें तेने मानपुरःसर उत्तम आसनपर बेसाया.त्यारें स्वस्थ थश्ने ते वेदु विद्याधरकुमार, राजाने विनति करी कहेवा लाग्या के, हे राजन् ! उत्तरदिशिमां सर्वपर्वतनो पति एवो एक वैताढ्यनामा पर्वत , तेमनी उत्तर अने दक्षिण एवी वे श्रेणियो