________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. ३६१ होय, ते जीव, अक्ष्य एवा मोदसुरखने प्राप्त थाय ने ॥४॥थने जैन शास्त्रोक्त धर्माराधन करनारा प्राणीने जन्म, मृत्यु, जरा प्रमुखनां खो कोई दिवस धावतांज नथी, ते माटे हे सुज्ञ एवा नव्यजनो ! शुभ एवा सैदांतिक धर्मने अंगीकार करो ॥ ५ ॥ ए प्रकारनी ते मुनिराजनी अमृतमय देशना सांजली श्रीबलराजा बोल्यो केः- हे महाराज ! आ जे कयुं, ते अक्षरशः सत्य के अने हुँ पण थापना कहेवा प्रमाणे धर्मनुं आचरण करीश. परंतु हे जगवन् ! था एक पूबवानुं , के मारो गिरिसुंदर कुमार अने आ बीजो मारा नाश् शतबलनो रत्नसार नामक कुमार ने तेने, प्रयास कस्या बतां पण जे संपत्तियो मले नहिं, ते संपत्तियो विना प्रयासें स्वतः आवी मले , माटे ते बेदुजणें पूर्वनवोमा झुं पुण्य कस्यां हशे ? तेमां मने बहुज विस्मय थाय बे, माटे हे मुनिवर्य! ते वेदु जणना पूर्वनवोनी सविस्तर हकीगत कहि थापो.ए सांजली ते श्रीबलराजाने ज्ञान निधि एवा ते मुनीं, गिरिसुंदरना अने रत्नसारना शंख अने कलावतीना नवथी मामीने ते चौदमे नवें प्रथम ग्रैवेकयमां देवता थया, ते कडुं. अने त्यांथी चवी शेष पुण्यने नोगववा माटे विश्वविख्यात एवा ते वेदुमाथी एक श्रीबलने त्यां अने बीजो तेना नाश् शतबल राजाने त्यां यावी अवतस्यो . त्यां सुधीनो सविस्तर व्यतिकर कहि आप्यो. अने वली पण कह्यु के हे राजन् ! आ तमारा गिरिसुंदरने तथा रत्नसारने प्रत्येक नवमां जे सं पतिनुं सुख मले बे, ते सर्व, ते बेदुजणे प्रत्येकनवमां चारित्र स्वीकारतूं बे, तेनुं फल ले. अने बेहुनी मुक्ति पण तेवीज रीतें जैन धर्माचरणथीज थाशे ? माटें ए बेहुने हाल या राज्यसंपत्ति जे मलीचे तेमां तमारे वि स्मय करवो नहिं. जुन. हे राजन् ! अनाज उत्पन्न करवा माटे खेती कर नारा खेडुतने विना प्रयासें स्वतःजे घास मली यावे, तेमां तेने विस्मय शो करवो ? तेम अनाज समान मोद फलनो प्रयास करता एवा तमारा बेदु पुत्ररूप खेडुतने राज्यसंपनि रूप घास उपलब्ध थयु, तेमां शो विस्मय करवो ? वली हे नृपते ! आ जगतमा जे सुख दे, ते पूर्वोपार्जित पुण्य विना प्राप्त थातुंज नथी. जु. तमने तथा तमारा नाइ शतबलने जे कांड या नवमां राज्यसुख मल्युं , ते पण पूर्वजन्मने विषे तमो बेहुयें कोई