________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. ३५७ करवा लाग्यो के अहो ! आ तो मारो वडील ना होवाथी पूज्य , माटे हाल ते, तेनुं हुं पूजन करूं ! के तेने मनु ! के तेनी साथै वात चित्त करूं! के हुँ ते गुं करूं ? ए संन्रम थयो, तेथीतेने बीजो संचमरस उत्पन्न थयो. वली गिरिसुंदर कुमारने प्रगटरूपें जोतांज विचारवा लाग्यो के बरे ! आवा मारा प्राणप्रिय मित्रनो अटला दिवस पर्यंत मने वियोग हतो, ते बता पण ते वियोगःखथी हजी सूची में मारा प्राणनो त्याग न कस्यो. तेथी या ने था शरीरें हुं मारा मित्रने गुं मुख देखाडं बु? एम तेने मुख देखाडतां लाज यावी, तेथी तेने त्रीजो लज़ारस उत्पन्न थयो. याम अनिर्वचनीय परमानंदने अनुनय करतो एवो ते रत्न सार, एकदम दोडीने तेनुं गाढ आलिंगन करी मल्यो, अने पर स्पर बेदु मित्रने ते वखत आव्योमा हर्षाश्रु यावी गया. या प्रमाणे घणा दिवसने वियोगें वेदु नाइयोना मलवाथी घाखा गाममा महोटो महोत्सव थयो. अने त्यांना सदुकोइ लोक अत्यंत प्रसन्न थयां. अने घेर घेर वधाइ वागवा मांमी. पनी बेदु नाश्यो निवृत्तिथी बेसीने पोतें जुदा पड्या त्यांथी मामीने पोत पोतानी सर्व वात परस्पर कहेवा लाग्या. एम अमंदानंदने अनुनबता थका ते बेदु जण केटलाएक दिवस ते गांधार पुरने विषे रह्या. पनी ते गांधारपुरना यदनी बाझाथी ते पुरनुं राज्य पोताना महसेन नामा मित्रने आप्यु. अने वली कयुं के हे महसेन ! जेम अमो बे नाइयो बैयें, तेम तुं पण त्रीजो अमारो नाइज बो, कारण के तुं पण गिरिसुंदरने शोधवा वगेरेनो घणोज प्रयास करी अ मारा कुःखमा नाग नव्यो बो. माटे या अमारा थापेला राज्यासन पर बेसी तुं मथेठ जोगने जोगव. थने या सर्वप्रजानुं पुत्रनी पेठे पालन करी तेने न्यायमार्गे प्रवर्ताव. अने हे मित्र! सांजल. तारे राज्याधिपति थश्ने कोइ पण मनुष्यनो पक्षपात करवो नहिं. मंत्रिवर्गनुं अपमान कर नहिं. सामंत लोकोनुं सारी रीतें मान राखी पोताने वश राखवा, राज्य कार्य, न्यायमार्गथी चलाव. या प्रकारनां वचन सांजली महसेन बोल्यो के हे दयालो! आप आम मने शिखामण थापो बो,ते झुं क्या जवाना बो? त्यारें बेदुना बोल्या, के हे मित्र! हा, अमारा माता पिताथी जुदां पड्यां अमोने घणा दिवस थ गया जे, तेथी हवे तेमनी सेवा करवा