Jain Katha Ratna Kosh Part 07

SR No.: 010252
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1892
Total Pages: 517
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 66 MB

Page 359

पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. ३४७ चिंतामा पोताना नाना ना कीर्तिचंनी योजना करी हती. हवे ते राज्य सुखमां लुब्ध थइ गयेला कीर्तिचंई जाएयुं जे, आ राज्य मारा कबजामां विना प्रयासें स्वतःज याव्युं , तो हवे ते राज्य मारे मारा ज्येष्ठनाइने पाडं
आपकुंज नहिं. कारण के जो ढुं तेने पाचं आपुं, तो ते मने काहिं थापे नहिं ? एम विचारी ते राज्यना सामंतने तथा आमात्यमंमलने व्यापी पोताने वश करी लीधा अने ते राज्यनो पोतेंज स्वामी थइ ते देशमा पोता नीज आण वर्तावी. तेणें वली पण पाबो विचार कस्यो के पा राज्य तो मत्युं, परंतु या मारो नाइ रतिचं जीवे जे, तेथी ते कांक खटपट करी मने मारी नखावीने जो पाबो राजगादीयें बेसे, तो ढुंगुं करूं? माटें ए रति चंइनेज बंधावीने मारी नखावं, के जेथी मने पालो यावऊन्म राज्य जवानो जयज न रहे ? एम उष्ट संकल्प करी कीर्तिचंई ते बिचारा निरपराधी रति चंडाजाने घातकीअनुचरो पासें गाढबंधनथी बंधाव्यो अने तेउने मारवानी माझा आपी. त्यारे वैराग्यने प्राप्त थयो एवो रतिचं राजा बोल्यो के हे नाइ! तें या झुं धायुं ? अरे ! तारो ज्येष्ठ नाइजे ढुं, ते मने मारी आ पणा निर्मल कुलमा जे कलंक देवू, ते तुने उचित ? अने जो तुं मने, राज्यमाटेज मारतो हो, तो ते राज्य तो में तुने प्रथमथीज आपेलुं ले ? अने हे लघुबांधव ! तुं जो तो खरो, में तुने कोइ दाडो स्वेबाथी लक्ष्मी वापरतां तथा राज्यसुख लेतां अटकाव्यो ? काही पण कयुं ? अने हे नाइ ! घणाक उष्टजनो,या पृथ्वीनी माटे मनुष्यहत्यादिक विविध प्रकारनां पापो करी ते पापोनो पोटलो बांधी कालना कोलीया थइ गया , परंतु हजी सूधी तेनी साथें आ पृथ्वी गइ ? ना नथीज गइ. तेमज वली केटला एक प्राणी, लक्ष्मीने मेलववा माटें अकर्त्तव्य कर्म करे , परंतु ते लक्ष्मी पण तेने त्यां रहे ? ना रहेती नथी. कारण के ते लक्ष्मी घणीज चंचल . तेम वली ते लक्ष्मी, पोतानो संचय करनार ज्यारें मरे , त्यारे तेनी साथे पण जाय ? ना जाती नथी. वली हे नाइ! तुं कदाचित् एम जा गतो हो, के मारा ज्येष्ठ नाश्ने हुँ जीवतो राखं, तो ते मने राज्यलोनथी मारी नाखे ? तो हे नाइ! तेवो विचार तो तारे करवोज नहिं. कारण के काल जे जे, ते कोइ पण प्राणीने वहेलो मोडो बोडतोज नथी. अने हे अनुज! तुं कदाचित् एम जाणतो हश्श के आ मारा ज्येष्ठ नाइने ढुं ज्यारे मारी ना