________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. ३२० ज करी लेवु. केम के ? आ जन्ममां करेला सुकृतकार्यथी फरी निश्चे बीजो गुरु जन्म प्राप्त थाय जे. वली हे नव्यजनो ! आ मनुष्यना देहने प्राप्त थया पली समजीने उर्जन जनोनो त्याग करवो अने साधुजननो समागम करवो. अहोनिश पुण्योपार्जनमा मन राखq अने आ संसा रने असारज जाववो. ज्यां सुधी या शरीर, रोगरहित स्वस्थ जे. ज्यां सु धी था शरीरने जरा आवी नथी,ज्यां सुधी सर्व इंडियोनी शक्ति सारी बे. त्यां सुधीमां जे कांश मोक्षमार्गे जवानो उद्योग करवो होय, ते करवो. पबीकांइ पण थवानुं नथी. जेम कोई मूर्ख माणस पोताना घरने सलगेखें जोश्ने तेने उलववा माटे जल जोश्ये ते जल सारु कूवो खोदवा वेसे, ते झुं काम आवे? कांहिं नहिं. अर्थात् ज्यां सुधी शरीर, पूर्वोक्तरीतें सर्व स्वास्थ्य , त्यां सुधीमा जलदी मोदनां साधन संपादन करवां.
वली हे नव्यो ! कनिष्ठ अने मूर्ख जन होय, ते कामसुखाजिनापने विषे आसक्त थयो थको धर्म, तथा कांइ पण सुकृत कार्योने करतो नथी. अने जे मध्यम होय , ते पुण्यपर प्रीति राखे , तथा शुरु एवा श्राव कना धर्मने पण अंगीकार करे . अने उत्तम पुरुष जे होय , ते तो संसारना नयने मटाडनार, निर्वाण सुखने आपनार, एवा संयमनेज स्वीकारे . वली हे नव्यो ! आ जे श्रावकनो धर्म , ते ताडना वृद समान , जेम ताडना वृदने दूर फल होवाथी ते दूर फलनो देनारो क हेवाय ले. अने यतिधर्म ले, ते पनसना वृदसमान बे, जेम पनसना त दने निकट फल होवाथी ते निकटफलदायक कहेवाय . वली पण सं यममां केवा गुणो के ? ॥ श्लोक ॥ नो कर्मप्रयासो न च युवतिसुतस्वा मिर्वाक्यफुःखं, राजादौ न प्रणामोऽशनवसनधनस्थानचिंता न चैव ॥ न झातिव्यपूजा प्रशमसुखरतिः प्रेत्य मोझाद्यवाप्तिः, श्रामण्येऽमी गुणाः स्युस्तदिह सुमतयः किं न यत्नं कुरुध्वम् ॥१॥ अर्थः-जु. जे श्रामण्यमां संसारकर्मनो प्रयास, युवती, सुत वगेरेनो जंजाल, कोइ पण पोताना स्वामीना उर्वाक्य सांजलवा, कष्ट, राजादिकोने प्रणाममुं दुःख, अने अशन, वसन, धन, स्थान, तेनी चिंता, झातिथी व्यथी सत्कारनी श्वा, ए काहिं होतुं नथी. ते माटे जेमां केवल प्रशम सुखनी प्रीति, अने मर ण पड़ी मोदनी प्राप्ति, ए बे महोटां सुखो होय . एवा उत्तम गुणथी