________________
पृथ्वीचंद ने गुणसागरनुं चरित्र.
Gg
तेने माटे में स्वयंवर मंमप करेलो बे, तो तेमां में महोटा महोटा राजकुं वरोने तेडवा माटे दूतो मोकलेला बे. तेथी ते सर्वराजकुमारो श्रावशे. मा टे तमारा पुत्रने पण मोकलो. कारण के तमारो जे पुत्र बे, तेनां रूप त या गुणसमूहनां गीतो, सर्वत्र गुणी जनो गायाज करे बे. ते सांनजी ए दूतने में तेडवा माटे मोकलेलो बे. माटे ते नाग्यशाली पुत्र, याहिं प्रावी पोताना सौभाग्यरूप वजें करी बीजा प्रौढ राजाना महोटा गर्वरूप पर्व मारी बेदु कन्याने वरे. अने तेम थवाश्री मने पण घणोज हर्ष नृत्पन्न था ? बली या स्वयंवर मंरुपमां रूप तथा पराक्रमज जोवाशे एटलुंज नयी, परंतु तेमां ते राजकुमारना नाग्यनी पण परीक्षा थाो ? जैम के रणने विषे शोर्यथको तथा स्वयंवर मंरुपने विषे पराक्रमें करी कन्योपजच्धी छत्रिय पुरुषना पुण्यनी परीक्षा याय ते. तेमाटें है प्रनो ! यहीं लग्नने दिवसें जलदी तमारा पुत्रने मोकलो. " या प्रमाणें चंदध्वज राजायें मारी सायें कहेंवरात्र्युं छे. ते वाक्य सांगली प्रफुल्लित जेनुं मुख थयुं ने एवा राजायें ते वात कबूल करी.
पी पोताना पद्मोत्तरनामा पुत्रने बोलावीने तेने चंदध्वज राजाना दू तना मुखथी जे वात सांजली हती ते सर्व कही बतावी, ते सांजली पद्मोत्तर कुमार, उत्तम दिवसने विषे त्यांथी प्रयाण करी चाल्यो. पोतानी सेनाना चालवाथी नडती एवी रजोयें करी आकाशने ढांकतो, वनवनने विषे विश्राम बेतो, प्रतिसरोवरें क्रीडा करतो, एवो ते पद्मोत्तर कुमार, गामगामने विषे मान पामतो पर्वत पर्वतने विषे चडतो, अनुक्रमें पोताना देशनुं उल्लंघन करी महोदय नामक एक तापसाश्रम हतो, त्यां प्राव्यो. त्यां नाजियेरी, खजु री, शकुना मंमपो, नागवल्ली, नारंगीना वृक्ष, सोपारीना वृक्ष अने यात्र ना वृक्ष, तेणें करी शोभायमान एवा स्थलने तथा तत्रत्य लोकोयें अनि मां होमेला सवयी उत्पन्न थयेला धूमयी धूसरित श्राकाशने जोड़ने ते कुमार, पूढवा लाग्यो के हो तपस्वीयो ! या तमो रहो बो, ते याश्रमनुं नाम गुंबे ? त्यारे ते तपस्वीयोयें कह्युं के या मारुं तपस्विजनोनुं तपोवन बे,
ने महोदय एवं नाम ते. याहिं सर्वजीव पर दयावान, ब्रह्मचर्यव्रतथकी उत्त म, महानुभाववाला, रंनपरिग्रहथकी रहित, शस्त्रधारण कर्म व्यापार वगेरे कार्यथी मुक्त, कंद ने फल तेनुंज जोजन करनारा ति कारुणिक एवा त