________________
१८६
जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो.
मान, उत्तम एवा विद्याधरना कुलने विषे उत्पन्न थयेलो तरवेग नामा राजा बे. तेनी कमलसमान सुकोमल, कलाकलायें करी संपन्न, देवनी स्त्री समान, कमलमाला नामनी एक राणी बे. तेनी कुद्दिरूप गुहाने विषे सूरसेन ननी स्त्री मुक्तावली राणीनो जीव जे प्रथम ग्रैवेयकमां देव थयो हतो, ते त्यांथी चवीने केसरीना बच्चानी पठें याव्यो. ज्यारें ते गर्नमां याव्यो. त्यारे ते राणीयें स्वप्ने विषे सिंहना बच्चाने जोयो, ते जोइने तुरत जागी गइने ते स्वप्ननी वात पोताना स्वामीने कही बतावी. ते सांजनी ते नो स्वामी कहेवा लाग्यो के हे प्रिये ! तमें स्वप्नामां सिंहनो शिशु जो यो ले, तेथी तमारे सिंहना शिशु जेवो प्रतापी पुत्र उत्पन्न थाशे ! ते सांजली मुदितमन थर थकी राणी गर्ननुं पोषण करवा लागी पढी ते राणीयें संपूर्णतें सुशोनित दिवसमां शुन एवा नक्षत्र मुहूर्त्त वेलाने विषे महोटा तेजें करी प्रकाशित एवा पुत्रने, प्राची दिशा जेम सूर्यने उत्पन्न करे, तेम उत्पन्न कस्यो. त्याऐं तरवेग राजायें पुत्रनो महोटो जन्म महोत्सव कराव्या. अने ते पुत्र गर्भमा रह्या वखतें तेमनी मातायें स्व प्रम सिंहनो शिशु जोयो हतो, तदनुसारें सुहननी साहीयें तेनुं " ह रिवेग नाम पाड्यं ते पुत्र त्यांनी खेचरीयोयें रमाड्यो थको महोटो थयो, तेम ते पुत्रे सहिद्यानो अन्यास पण कस्यो पढी ते, मानिनीना म नने स्तंजन करनार एवा यौवनारंजने प्राप्त थयो.
एवा वसरने विषे मथुरा नगरीमां कोइ एक चंध्वज नामा राजा राज्य करे . तेने वे स्त्रीयो बे. तेमां एकनुं नाम चंमती ने बीजीनुं नाम सूर्यमती . ते बेदु जीयोने एकेक पुत्री यइ . तेमां एकनुं नाम शशिलेखा ने बीजीनुं नाम सूर्यलेखा बे. ते बेदु कन्याने यौवनथी अने धनी अनुरूप एवा वरनी प्राप्तिने माटें तेना पितायें स्वयंवरमंरुप रचाव्यो
ने ते स्वयंवर वास्ते देशांतरना राजानेना पुत्रोने बोलावा माटें जुदे जुदे ठेकाणे दूतो मोकल्या. ते सर्व दूतोमां कोइएक मुखप्रिय नामा दूत हतो, तेने गर्जनपुरमा मोकल्यो, ते त्यां यावी पद्मोत्तर कुमारना पिता सुरपति राजाने प्रणाम करी योग्य समय जोइने विनति करी कहेवा लाग्यो. के हे देव ! मथुरा नगरीनो चंध्वज एवे नामे राजा बे, तेणे मारी साथै क raj बे, " के मारे त्यां शशिलेखा ने सूर्यलेखानामा बे कन्याउने,