Jain Katha Ratna Kosh Part 07

SR No.: 010252
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1892
Total Pages: 517
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 66 MB

Page 282

२० जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो. दोषविचारतः ॥ प्रवृत्तिश्च निवृत्तिश्च, स्वीकता स्वेष्टसिधये ॥ १. ॥ अर्थःविहान पुरुषो, गुण अने दोपोनो विचार करीने कार्य करे .अने प्रवृत्तिनो अने निवृत्तिनो स्वीकार, पोतानी इष्टसिदिने माटे करे .तेमां पण जेमांअल्प दोष होय, तेने ग्रहण करे अने जेमा घणा दोषो होय, तेनो त्याग करे वे. अर्थात् एक अल्पदोषी अने बीजुं बहुदोषी एम बेहु देखातां होय, तो तेमां थी विद्वान माणस, अल्पदोषीनेज ग्रहण करे ने अने बहुदोषीनो त्याग करे जे.ते जेम केः-देवनिर्वाहने माटे नोजन तो सदु कोश्ने करवुज जोयें, बेयें एटले तेनो तो साव त्याग थायज नही, तो हवे जे नोजनना समयमां बद्ध दोपी समय देखातो होय, ते समयनो त्याग करवो. वली जेम परस्त्रीगमन परधनहरण करवू, ते बहुदोषी , तो तेनो त्याग करवोधने स्वस्त्रीगमन, स्वव्योपनोग ते अल्पदोषी, तेनुं ग्रहण करवं. तेमज कुंथु, कांटो, काष्ठ नुं जीएं बोडियु, थास्थि, माखी, कीडी वगेरे पदार्थो जेवा दिवसमा सा र रीतें देखाय बे, तेवा रात्रिने विषे देखाता नथी, माटे रात्रिना समयमां जोजन करवानो रीवाज , ते खराब ले तथा बहुदोषीले. अने दिवस ना समयमांनोजन करतां पूर्वोक्त पदार्थ जो पड्या होय, तो ते सर्व सुलन रीतें देखाय जे. माटे दिवसना समयनु नोजन , ते अल्पदोषी एम प्र त्यदरीतें सदु कोइने देखायज . अने जो कदाचित् तमें कहेशो के ते दि वस नोजनमां मनुष्यने तृप्ति थाती नथि? तो जो दिवसना नोजनमा तृप्ति जेने न थाय, तो तेने रात्रिना नोजनथी पण तृप्ति थवानी ने ? माटे नि दोष एवा दिवसनोजनने बोडीने जे रात्रिनोजन करे ,अने कहे जे, के अमें नक्तनोजन कयुं , तो तेउनुं ते महोटुं स्पष्टरीतें अज्ञानज जणाय ने. अने वली नक्तनोजननो जे मार्ग . ते पण यवनजननोज जे. कारण के रविना किरणें करी जे अदृश्य , ते केवल सदोषज होय . वली सर्व कर्म नो अधिकार पण मनुष्यने सूर्योदय थयेथीज थाय ने, एम ढुंज नथी कहेतो, परंतु तमारा दर्शनीयो पण कहे . माटे हे धनेश्वर ! जे रात्रिमा नथीज जमता, तेने तो जेम कोइ जीवना जीवितनोअई काल तपश्चर्यामां जाय ने, ने तेने जेतुं पुण्य थाय , तेटलुंज पुण्य थाय ने. अने जे रात्रि जोजन करे ,तेनुं तो आयुष्य तिर्यचजीवोनी पेठे व्यर्थज चाल्युं जाय ले ॥ यतः ॥ये रात्रौ सर्वदा ऽऽहारं, वर्जयंति सुमेधसः ॥ तेषां पदोपवासस्य,