________________
पृथ्वीचंद्र ने गुणसागरनुं चरित्र.
२६
ना जे प्रत्यक्ष सर्व गुणो दीवा हता, तेने स्मरण करतो यको रात्रें सुतो. ते पीतेने निश चावीने पाठो ते गुरुनुंज स्मरण होवाथी तुरत जागी गयो, तेवामां तो तेथे प्रकाशमां वागता देवताउना झुंडुनिनो शब्द सांव्यो, ते सांगली मनमां चिंतववा लाग्यो के हो ! जे मुनियें मने दिवसमां उपदेश थाप्यो हतो, तेज मुनिने हाल केवल ज्ञान उत्पन्न थयुं होय, एम लागे बे ? एम चिंतवन करी सूइ रह्यो सवारना प्रहरमां पोतानी मुक्ताव जीनामा राणीनी सायें महोटा श्रामंबरथी पाठो ते मुनिनी पासें गयो. त्यां ज
"
ज्यां जोवे, त्यां तो देवतायें कस्यो ने महोत्सव जेनो एवा ते साधुने जोया घने जोइने प्रत्यंत हर्षायमान थइने मुनिवर्यने नमस्कार करी स्तुति करीने तेमना मुखना वचनामृतना पान करवामाटे पवित्र भूमि पर वेगे. तेवामां तो तेजें करीने सूर्य समान देदीप्यमान कुंमलवालो मंदहास्यें करी प्रसन्न ने मुखा रविंद जेनुं ने जय जय शब्द करतो एवो कोइएक पुरुष ते केवलीना चरण कमलने विषे एकदम पडीने स्तुति करवा तत्पर थयो. ते चरणमां पडेला पुरुषने जो ने विस्मय पामेला सूरसेन राजायें केवली भगवानने पूजयं, के हे जगवन् ! या कोण पुरुष बे ? यने यापने विषे अत्यंत नक्तिमान् केम बे ? त्यारे केवली भगवानें कयुं के हे राजन ! गुसम्यक्त्वज्ञान थवाथी जीव, तीव्रनक्तिमान थाय बे. वली बीजुं पण कारण नक्ति यवामां ययुं बे, ते पण हुं कर्तुं बुं, ते सांजन.
पूर्वे पद्मखं नामापुरमां धनें करी कुबेर समान एवा ईश्वर ने धनेश्वर नामना वे वैश्य रहेता हता, तेमां ईश्वर जे हतो, ते जैनधर्ममां सावधान हतो ने धनेश्वर जे हतो, ते मिथ्यात्ववासनावासित हतो. ते वेदु निक टसंबंधी तथा यत्किंचित् परस्पर स्नेह युक्त हता. हवे जैनधर्मी एवो जे ईश्वर बे, ते दिवसना यावमा नागमां एटले रात्रिनोजन दोषना परिहार माटें सूर्यास्ती पहेलांज प्रति दिन जोजन कर लीये बे. तेने जोड़ने कदायही एव तेनो मित्र धनेश्वर तेनी निंदा करवा लाग्यो के यहो ! या तमारुं जैनोनुं
ज्ञान तो जुन. के जे तमो निरंतर दिवसमां बे वखतज नोजन करया करो हो ? अर्थात् सदा पवित्र एवं नक्तनोजन तो कोइ पण दिवस करताज नथी ? ते सां ली ईश्वर श्रावकें कयुं के हे मित्र ! तुं खोटो याग्रह राखी मिथ्या जापण
निवड पापोनेशा माटे बांधे बे ? ॥ यतः ॥ विदुषा युज्यते कार्ये, गुण