________________
२६० जनकथारत्नकोष नाग सातमा. जोयो हतो, तथा सातमे महीने सेना सहित राजलीला तथा वनक्रीडा करवानो दोहद उत्पन्न थयो हतो, तेथी ते पुत्रनुं नाम स्वजनोनी समद "सूरसेन” एवं पाड्यु. नरसिंह राजाने पुत्र थयो सांजली ते समयने विषे, प्रहार पामी पडेला जे विद्याधरनुं रक्षण करेलु हतुं ते जयवेग नामा विद्या धर, रविकांता नामा पोतानी स्त्री सहित त्यां याव्यो. आवीने ते रा जाना अजुत कुमारने जोक्ने अत्यंत हर्षायमान थयो.अने पोताना नूपणोयें करी तेने सर्वांग लूपित कस्यो. विद्याधरी पण राणीपासें आवी पुत्रनो हर्ष करी कहेवा लागी के हे सखि! मुने पण हाल गर्न , ते जोइने एक नैमि त्तिकें कहे डे, के जो तमारे कन्या आवे, तो ते कन्या तमे नरसिंह राजाना सूरसेन नामा पुत्रने बापजो. माटे हे बहेन ! जो मारे कन्या आवशे तो ते कन्या हुँ तमारा सूरसेन पुत्रनेज आपीश, एमां संशय राखशा नहिं. अने जो पुत्र यावशे तो तो कांश नपाय नथी. ए सांजली राणी कहे वा लागी के हे प्रियसखि ! बापणे वेदु एकज बेये मात्र शरीरयोज जुदां बैयें. माटे जेम तमने रुचे जे, तेम मने पण रुचे जे. एमां कांहि पण विचारणीय नथी. एम कहीने राणीयें तेने खान, पान, दान अने मानथी अत्यंत सत्कार कस्यो. तेम नरसिंह राजायें पण ते विद्याधरनो सारी रीतें सत्कार कस्यो. पली राणी अने राजा, विद्याधरी अने विद्याधर, ए चारे जण परस्पर अमृतें जाणे सींच्यां होय नहि ? एवी प्रीतिलताने अधिक वधारवा जाग्यां ॥ यतः ॥ ददाति प्रतिगृह्णाति, गुह्यमाख्याति प्टनति ॥ जुक्ते नोजयते चापि, षड्विधं प्रीतिलदणम् ॥ अर्थः- ग्रहण करे अने पाबु आपे. गुह्य वात कहे अने वली पूजे, जमे, तथा जमाडे, एब प्रकारें प्रीतिनुं लक्षण होय . एवी रीतें प्रातिमां वधारो करी विद्या धर अने तेनी स्त्री ए बेदु जण पोताना वैताढय पर्वत प्रत्यें गया. अने त्यां सुखें करी पोताना राज्यनोगने जोगववा लाग्यां.
हवे पूर्वनवें जे पूर्णचंनी स्त्रीनो जीव अग्यारमा अरण देवलोकमां पूर्णचंनी साथें देवता थयो हतो, ते त्यांथी चवीने जयवेगविद्याधरनी स्त्री जे रविकांता विद्याधरी ,तेना उदरने विषे पुत्रीरूप थश्ने उत्पन्न थयो. हवे ज्यारे ते गर्न उदरमां आव्यो, त्यारे तेनी मातायें स्वप्नने विषे उत्तम जलबि उनी समान , मोती जेमां अने पोतानी कांतियें करी प्रकाश करी ,