________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. २६१ दिशा जेणे, वली प्रत्येक मोतीनी साथै एकेक मणि रहेलो ने जेमां, एवो एक मोतीना हारने दीगो. ते जो पोताना स्वामीने कयुं अने गर्ननुं पोषण करवा लागी, एम पोषण करता करतां दश मास पूरा होवाथी तेने एक उत्तम कन्या प्रगट थ. रक्तकमल सरखा हस्तपादवाली, कमल सरखां नेत्रवाली, पूर्णचं समान मुखवाली ते एवी कन्याने जोई माता पिता अत्यंत हर्षायमान थयां, अने तेना पितायें जेम पुत्र प्रसव थाय, ने जन्ममहोत्सव करावे, तेम पोताना गाममा महोत्सव कराव्यो. हवे ज्यारे ते कन्या गर्नमा रहि हती, त्यारें रवि कांतायें स्वप्न मां मुक्तानो हार जोयो हतो, तेथी ते कन्या, नाम पण 'मुक्तावली' पाडयु. पडी सूरसेन कुमार तथा रत्नावली कन्या ए बेदु बालक पोत पोताना माता पिताने त्यां धावमातायें पोपण करयां बतां, कालानुक्रमें युवावस्थाने प्राप्त थयां, साधुना अने श्रावकना नक्त, सर्व जनने आनंद देनार, एवां ते वेदु जण थयां. हवे पोतानी रविकांता स्त्रीयें प्रथम नरसिंहराजानी स्त्रीने कह्यु हतुं के मारे जो कन्या प्रगट थाशे, तो ढुं तमारा सूरसेन पुत्रने
आपीश, तो ते प्रमाणे वाग्दानथी तथा प्रीतिथी बंधायेलो होवाथी ते जय वेग विद्याधर, शोनायमानधारण कयां डे केयूर कुंमल अने मुकटो जेणे एवा केटलाएक विद्याधरोने साथें लश्ने पोतानी मुक्तावली नामा कन्याने सूरसेन कुमारसाथे परणाववा माटें आकाश मार्गे चाल्यो, तेथीअाकाश सर्व वैमानोथी याबादित थइ गयुं अने अनुक्रमें ते मिथिला नगरीमा अाव्यो. नरसिंह राजाय पण पोताना पुत्रनी साथे कन्या परणावा माटे सैन्य सहित आवेला ते जयवेग विद्याधरने महोटा उतारा थाप्या अने पोतानी मिथिला नामा नगरीने पण शणगारी दीधी, तेथी जाणे ते स्वर्गपुरीज होय नहि ? तेवी शोनवा लागी. ते वखत ए गाममा जे वाणिया रहेता हता, तेन्ये पोताना हाटो शणगास्यां, अने नर्तकीयो नाचवा लागी, गायको गावा लाग्या, विविध प्रकारनां वाद्यो वागवां लाग्यां, नूचरी अनें खेचरी गावा लागीयो. या प्रमाणे ते नगरमां महोटो महोत्सव श्रवा लाग्यो अने त्यां लममंझप पण सुशोनित बनाव्यो. हवे तेम करतां ज्यारे लग्न समय
आव्यो, त्यारें महोटी दिना विस्तारें करी पोतानी मुक्तावली कन्यानो विवाह जयवेगविद्याधरें सूरसेन कुमार साथें कस्यो. तेना पाणिग्रहण