________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. २५ए मारापिता सामो लडवा माटें तैय्यार थयो. पनी त्यां तेनी साथै महोटो संग्राम थयो. तेमां मारा पितायें तत्काल ते दर्पधर राजाने यम राजानी सेवा करवा पहोंचाडी दीधो. तदनंतर पोताना पितानुं वैर सेवाने तो एवो तेनो पुत्र, मने कुशमननों पुत्र जाणी मनेज मारवानुं विश् शोधतो थको सर्वत्र घणा दहाडा आडो अवलो परिचमण करवा लाग्यो. हवे एक दिवस ढुं या मारी स्त्रीय सहवर्त्तमान थापना नगर बागलना वनने विपे क्रीडा करवा याव्यो. प्रमत्त थइ क्रीडा करतो मुने जोस्ने त्यां लिए पामीयाकरा प्रहारोयें करी मुने आवीरीतें मारीने ते नागी गयो. आप्रमाणे मार पडवाथी हुँ बाहिं निश्चेष्ट थइ पडेलो हतो अने या मारी स्त्री मने आवी दशामां जोइ फुःख पामी रुदन करे . ते वात सांजली राजा बोल्यो के अरे! सारा माणासने प्रमत्तपणामां पडेला जीव पर जे घा करवो, ते चितज नहिं. हवे जयवेग विद्याधर कहे डे के हे राजन्!
आवी आपत्तिमां पण थाप जेवा सुझ जननो मुने समागम थयो ? तेथी मुने आनंद थयो . पडी राजायें तेनो सत्कार कस्यो, तथा तेनी स्त्री विद्याधरी पण आवी रीतें पोताना स्वामीने स्वस्थ करवा रूप चमत्कार जोक्ने विस्मय पामी. पडी ते वेदुजणने साथें लइ राजा पोतानी स्त्रीनो दोहद पूरो करी घेर आव्यो अने केटला एक दिवस तेने राख्यां. त्यारे विद्याधरें कडं के महाराज ! हवे अमोने अमारा स्थानपर जा वानी आझा आपो. त्यारें राजायें तेने रजा यापी. पडी विद्याधर तथा तेनी स्त्री ए बहुजण पोताना स्थान प्रत्ये गयां.
हवे ते राणीयें समय पूर्ण थये बते एटने नवमास पूर्ण थये थके सु दिवसमा सारा प्रकाशमान तथा सुशोनित एवा पुत्रने प्रसव्यो. ते प्रनाना नरें करी युक, मनोहर, कमलनी पांखडी समान नेत्रवाला एवा पुत्रने जोइने राणीने, कांइ पण प्रसव वेदना जणाणी नहिं. पनी पुत्र उत्पन्न थवाथी सुमुखा नामा दासीयें वीराजा पासें वधामणी खाधी. राजायें ए वधामणी सांजली एक माथाना मुकुट शिवाय स्वांगगत जे कां आन रणो हतां, ते सर्व तेने आपी दीधां. ते वखत याचक जननें मोहोटां दा नो अपाव्यां, बंदीखानेथी बंदीवानोने बोडी मूक्या, याखा गामां वधा देवरावी. हवे प्रयम ज्यारें पुत्र, गर्नमा रह्यो हतो त्यारें राणीयें स्वप्नमां सूर्य