Jain Katha Ratna Kosh Part 07

SR No.: 010252
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1892
Total Pages: 517
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 66 MB

Page 26

१४
जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो.
दत्तकुमार प्रत्ये केहे बे. हे बांधव ! याज तमारा वचननो विशेष विश्वास उपन्यो. अमृत समान तमारा वचननो विलास बे. दाक्षिस्य विनयादिक गुणो ए राजाने विषे पूर्व देखाय बे. तथापि पोताना गुणें करी तेमने संतोष यतो नथी. माटे ते बीजाना गुण लिये बे. यथवा उत्तम पुरुषोना स्वनाव एवाज होय बे. हे देव ! तमने दीवे मारां नेत्र सफल थयां, त मारां वचन सांजली अमारा कान कृतार्थ थया. एवं जयसेन कुमरनुं व चन सांजलीने, दत्तकुमारे शंख राजाने कयुं, हे राजन् मित्रनी उपर स्नेह दृष्टि राखवी. राजायें कयुं, हे कुमार ! तुं गुणरागी बो. तुजसरिखा उत्तम पुरुषना वचनने को प्रमाण न करे ? ॥ १५० ॥
एम पंतिगोष्ठी करी लग्नना जाए तेडीने लग्न निर्धारी माहो मांहे सौजन्यता पामी सनामाथी ती सर्वजण आपणे स्थानकें पहोता. एम तिहां रहेतां मृत समान गोष्ठी करतां लग्नने दिवसें वाजिंत्र वरनाद वा जते महा मंगलिक गीत गान करते, महा महोत्सवें घणा सनने बहु मान देते, स्नान मऊन करावी ते कलावती, शंख राजाने पाणिग्रहण करा वता हवा. तेवारें जयसेन कुमार शंख राजाने करमोचन वेलाये घणा हाथी, घोडा, रथ, रत्न सुवर्ण श्रानूपण वस्त्रादिक घणो दायजो देतो हवो. शंख राजा पण कलावती परणीने प्रतिहर्ष पामतो हवो. तेणें लोकने पण शाता उपजावी, रहीयतने करना जार मूक्या. त्यार पढी केटलेक दि वसे पितानी पासे जावाने उत्सुक थई जयसेन कुमारें शंख राजानी या ज्ञा मागी, कलावतीने याश्वासना देइ बहेननी शीख लइ पोताने नगरे चाल्यो शक्तिसामर्थ्यवंत सुरतरुवत् एवो शंख राजा ते कलावती साथे महा देव पार्वतीनी परे निरंतर जोगजोगवतो विचरे बे. ए कलावती विना यास्थान समास्थानक ते चारक बंदिखानानां स्थानक समान जाणतो दवो, सार जोजन ते नीरस जाणतो हवो, यश्वक्रिडा ते मननी पीडा जाणतो हवो, एटले राजा प्रति रागी थयो, अत्यंत विषयासक्त थयो. कलावतिना शर रनुं कार्य करतो ते उपर राजानुं मन तल्लीन थयुं, अंतेवरी ते एक कला वतीनेज जाणे, बीजी राणीयोने तो अंतेवरी कहेवा मात्र जाणे. ते न गरनी सर्व नारी कलावतीनुं सौभाग्यपणुं देखीने धर्म करवाने तत्पर थइ. जे