________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. माटे ते सर्व स्त्रीयो विचारवा लागीके धर्म करवाथी थापणने पाण परनवे एहवो जरतार वरावर्ती थाय. आपणे एहवं सौनाग्यपणुं पामियें॥१६॥
हवे कलावतीनुं वर्णन करे . शीलवती एवी कलावती राणी असत्य न बोले, को साथे कलह न करे, पुत्पाबल कोनी चाडी न करे, मत्सर, इर्ष्या, अदेखाइपणुं न करे, न रथी लगारे अहंकार नथी करती, मीठा बोली, विनयवाली, विचिदण, सर्व कोश्ने हर्ष उपजावे एवी .
एकदा ते कलावती राणी सुख शय्यायें सूती जे. रात्री पाउली पहोर नी थ६ वे. त्यारे, विकस्वर एवा कमलनी मालायें वीट्यो, चंदने चरच्यो, खीरसमुझ्ने जलें जसो एवो सुवर्ण कलश स्वप्नामां दीठो. प्रजातनां वा जिंत्र वागते राणी जागती हवी. अने राजा पासे जर स्वप्ननी वार्ता कहे ती हवी. त्यारें शंख राजायें कह्यु.-राज्यलक्ष्मी युक्त, कुलोदार कर्ता, कु लदीपक एवो तारे सुपुत्र थशे. एवं सांजली राणी हर्ष पामी. अति न नासें गर्जने पालती हवी. अत टाढुं, तथा अति उम न खाय. अति नख तथा अति तरश सहन करे नहि, एवी रीतें गर्नने पालती, गर्नने पुष्टि आपे एवां औषध खाय, गर्नरक्क मूलीका बांधे, गर्जरहणने अर्थे देव तानुं आराधन करे, एम करतां नव मास पूरा थया. पहेली सुवावड पिताने घेर थाय एवी रीत जाणीने तेना पिताने खबर कहेवरावी. एटले दत्त शेठने घेर तेना पिताना मोकलेला सेवक आव्या. तेमने कलावतीयें पिता, माता, नाश्नी कुशल वार्ता पूबी. त्यारें सेवकें कडं तमारां माता, पिता, ना वगेरे सर्वे कुशल ने तमारे पिताये नोगना अंगसार वस्त्रानर ण तमने मूक्यां . तथा जडाव बेरखा, बाजुबंध पूर्वं तमने दीधां न हता, ते तमारा नाइ जयसेन कुमारें मूक्यां बे. राजाने वास्ते बे दिव्य वस्त्र मूक्यां ले. एवं सांजली राणी दत्तशेतने घेर थावी. पिताना मूके लां वस्त्रानूषण ले सेवकने धाशीष दे ते वस्त्रानरण पेहेरी बाजुबंध बां धी पोताने मंदिर भावी ते बेरखा जडाव पेहेस्या देखी सखिम्ना नेत्रने
आनंद उपनो. सखि आनंद पामीने कहे जे के, हे बाइ! एवां बाजुबंध क्यांय दीवां नथी. ए मोटुं आश्चर्य उपजावे एवा . ए राजायें कराव्या दीसे . एवी वात हास्य विनोदनी करे ने एवामां शंख राजा पण त्यां आव्यो. ते हास्य विनोद सांजली गोखे बेठो तेवामां कलावतीने हाथे जडाव बा