________________
IIG
जैनकथा रत्नकोप नाग सातमो. कुशीला स्त्रीने. ते तो परनवने विपे कुरूपपणाना कुगर्नपणाना, वंध्यत्वना, नगंदररोगथी दुःखितपणाना, रंमा कुरंमा तथा वंध्यपणाना जन्मने पामे वे. वली ते या जन्मने विपे निलीडन, तिर्यग्गति, वध, बंधन, ताडन, तर्जन, नारारोपण, दुधा तृपा, सहन करवू, इत्यादिक महापुःखोने नोगवे ने अने मरीने पालो नरकगतिमां जाय ले. त्यां पण तेने परमाधाम। देवता, वज नपर तथा अग्नि नपर नाखीने विविध प्रकारनां पुःखो जोगवावे . तेमां दुराचारी पुरुपने तपावेला लोढानी पूतली साथें, अने असती स्त्रीने तपावेला लोढाना पुरुषसाथें आलिंगन करावे .हवे जुन. ते शीलनो महिमा? के एक शीलसुं दरी जे हती ते शीलें करी साम्राज्यपणाने पामी, अने तेनी पर मोह पामेला फुललित एवा कोई चार पुरुपो हता, ते फुःशीलपणायें करी महोटा फुःखमां भावी पड्या.ते सांजली हे पूर्णचं कुमार! ते स्त्रीयोयें मुनिने पूज्युं के हे जगवन् ! ते शीलसुंदरी ते कोण हती, अने तेने शीलवतथी केवी रीतें सा म्राज्य सुख मल्युं ? तथा ते चार फुललित पुरुषो पण कोण हता? अने ते जने केवी रीतें दुःख प्राप्त थयुं ? ते कृपा करी सविस्तर कहो. त्यारें मुनि कहे , के हे श्राविका! ते वृत्तांत कहूं, ते सांबलो. __ आज विजयने विपे विजयवईननामा नगर हतुं, तेमां कोई वसुपाल ना मक श्रेष्ठी रहेतो हतो, तेनी सुमाला नामा स्त्री हती, तेने एक सुंदर आका रवाली तथा जिनागममां प्रवीण एवी सुंदरी नामा कन्या हती, ते सर्व कलामां कुशल तथा धर्मकार्यमा अग्रेसर हती. हवे ते कन्या अनुक्रमें यौ वन वयने पामी ॥ यतः ॥ स्मितं किंचिक्रं. सरलतरलोदृष्टिविनवः, परि स्पंदोवाचामनिनवरसोक्तिः सरनसम्॥ गतीनामारंजः किसलयितलीलापरि करः, स्टशंत्यास्तारुण्यं किमिव नहि रम्यं मृगदृशः॥१॥ अर्थः-युवावस्थाने स्पर्श करती एवी मृगसमाननेत्रवाली स्त्रीरों कयुं अंग रमणीय नथी यतुं ? अर्थात् सर्व अंग रमणीय थाय . ते जेम के, ते स्त्री, मुख काहिंक स्मतयुक्त थाय ने, सरल अने चंचल एवो दृष्टिनो वैनव थाय डे, नविन नविन रसनी ले उक्ति जेमां एवो वाणीनो परिस्पंद थाय , गमननो आरंज उतावलथी थाय जे. ते तो जाणे नवांकुरनी लीलानो परिकरज होय नही ? तेवो थाय बे. हवे एवी रीतें युवावस्थाना प्राउ वने प्राप्त थ येली ते कन्याने तेनां माता पितायें समानरूपवाला पुरुषनी साथें न