________________
JJE
जैनकथा रत्नकोप नाग सातमो.
स्वरूपवान एवा पोतानी कन्याना वर सिद्धदत्तने जोइ अत्यंत खुशी थयां, कन्या पण खुशी यइ विचारवा लागीयो के ग्रहो ! प्रथमना सांके तिक राजपुरुष करतां तो या वर आपणने हजारगणो सारो मल्यो ? पढी ते मतिमान् एवा राजा, तथा मंत्री प्रमुखें महोटी धाम धूमथी पोतानी कन्याउना विवाह करा. तेमां राजायें पाणिग्रहणने समयें कन्या दानमां पंचाशी गाम श्राप्यां, तेम सचिव, श्रेष्ठी ने पुरोहित, तेणे पण पोत पोतानी कन्याना पाणिग्रहण समयें, स्वस्वशक्त्यनुसारें हर्षथी थान रण तथा धन वगेरे याप्यां.
"
सिsar, राजायें पेला उत्तम धवलगृहमां नवोढा एवी चार स्त्रीयोनी सायें स्वर्गमां जेम देव काल निर्गमन करे, तेम काल निर्गमन करवा लाग्यो. एम करतां एक दिवस ते नगरना उद्यानमां गुणशेखरसूरि नामा मुनि घष्णाक शिष्यो सहित समोसखा. ते सांजली राजा प्रमुख वांदवा माटे गया, त्यां सिद्धदत्त पण चार स्त्रीयोयें सहित गुरुने वांदवा माटे याव्या. गुरु पण सहुने यथायोग्य स्वस्थानपर वेग जोइ करुणारस युक्त देशना देवा जाव्या. ते जेम के:- ॥ दुष्प्राप्यं प्राप्य मानुष्यं तत्किंचि जन्मनाऽमुना ॥ ध्रुवमासाद्यते येन, गुद्धजन्मांतरं पुनः ॥ १ ॥ त्यज दुर्जनसं सर्ग, नज साधुसमागमम् ॥ कुरु पुष्यमहोरात्रं, स्मर नित्यमनित्यताम् ॥२॥ निंदां मुंच शमामृतेन हृदयं स्वं सिंचितं च कृथाः, संतोषं जज लोनमु त्सृज जनेष्वात्मप्रशंसां त्यज ॥ मायां वर्जय कर्म तर्जय यशः साध र्मिके वर्जय, श्रेयोधारय हंत वारय मदं स्वं संसृतेस्तारय ॥ ३ ॥ अर्थःदुष्प्राप्य एवा मनुष्यना जन्में करी कांइक जो सुकृत संपादन थाय बे, तो ए सुकृतथी वली पाढो गुद्धजन्म थाय बे, अने तेथीज पानी सजति थाय बे ॥ १ ॥ वली हे नव्य जीव ! तमो दुर्जनना संगनो त्याग करो.
ने साधुनो संग करो. अहोरात्र पुण्य करो. नित्य संसारना नित्य पानी जावना करो. निंदानो त्याग करो. शमरूप अमृतथी पोताना ह हृने सिंचित करो. संतोषने नजो. लोचनो त्याग करो. मनुष्यो पासें आत्मश्लाघा न करो. मायानुं तर्जन करो. डुष्टकर्मोथी त्रास पामो. र्मिकोने विषे यश संपादन करो. श्रेयने धारण करो. मदने वारो ने तमारा जीवने संसार समुथी तारो. इत्यादिक गुरुना मुखथी देशना सां
साध