Jain Katha Ratna Kosh Part 07

SR No.: 010252
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1892
Total Pages: 517
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 66 MB

Page 227

पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. २१५ सनासमदं, तथापि लोकेऽस्ति वणिग्घि साधुः ॥ १ ॥ श्रुत्वा उर्वाक्यमुच्चै ईसति मुषति च स्वीयमानेन लोकं, ध्यई गृह्णाति पण्यं बदुकमिति वदन्न ईमेव प्रदत्ते॥स्वीयाऽन्यायेऽपि पूर्व व्रजति नृपगृहं लेख्यके कूटकारी, मध्ये सिंहप्रतापी प्रकटमृगमुखः स्याहणिक्कुटप्टष्ठः ॥ २ ॥ अर्थः- कांक मूल्यथी, कांक कलाथी, कांक मापथी, कांक तोलवाथी कांक सना नी समद, व्यने लूंटी लीये ,तो पण लोकमां वैश्य सारो माणस कहे वाय ३ ॥१॥ वली वैश्य , ते को फुर्वाक्य कहे, तो ते वाक्य सांजली चंचां स्वरथी खड खड हसी काढे जे. अने पोतानी पासे राखेला तोलां उथी लोकोने तरे , वली वस्तुनुं मूल्य बमणुं लीये, अने आ में तमने घणुंज आप्यु , एम स्पष्ट रीतें कहीने अर्बुज प्रापे . अने खोटुं नामुं लवी पोतातो अन्याय बतां पण ग्राहकने कहे के तारो अन्याय ? एम कही पालो पोतेंज ते ग्राहक पहेला न्यायस्थानमां जाय बे, कां वस्तु लीधी अथवा दीधी होय तो तेनी वच्चे सिंहसमान प्रतापी होय , श्रने प्रत्यद जो पापणे जोश्ये तो मृग समान देखाय बने आपणा अ नावमां तो ते निंद्य कार्य करनार होय .
हवे ते वेहु जण व्यापार माटे स्वल्प मूल्यवानुं करियाएं लावीने पुंमपुर नामक एक महोटुं गाम हतुं त्यां गया. ते गाममां वसुतेजा ना मा राजा राज्य करे . ते राजाने इव्यनो नंमार साचवे एवो कोई विश्वा स पात्र पोताना गाममां नंमारी मलतो न हतो, माटे ते नंमार साचव वामां साची दानत वाला कोई पण परदेशी मनुष्यनी परीक्षा माटे एक रत्नजडित कुंमल, गामनी बाहिर रस्तामां नाखी दीधुं हतुं. अने ते कुंमल, बाहेर गामनो कोण लीये ,अने कोण नथी लेतो? ते जोवा माटे जाडनी नथें कोई न देखे तेवी रीतें माणासो राख्यां हतां, तेमां कोइ पण जो तेज गामनुं माणास रस्तामां चालता चालतां रत्नकुंमल ग्रहण करे , तो तेने सुनटो जाडनी उथथी बाहार यावी हाकल मारी पालुं मूकवानुं कहे , अने दंग करावे . तेथी ते सुनटना नयनी तत्रत्य जनने खबर पडवाथी तग्रामस्थ माणास तो रत्न कुंमलने को पण ग्रहण करता नथी. हवे ते वामां मातृदत्त अने वसुदत्त ए बेदु मित्रो तेज रस्ते निकल्या, त्यां र स्तामां पडेलु रत्नजडित कुंमल बेहु जणें दीतुं, तेमां मातृदत्ने दातुं, पण