________________
एथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. ०३ हे श्राविका! जे अनृतवादी जनो , ते जगतने विषे जुगुप्सनीय एटले निंदानांज पात्र थाय . असत्यवक्ता पुरुष, नाइ, बाप, मित्र प्रजृति को पण जनने विश्वासास्पद थातोज नथी, तो बीजाजनने तो क्याथीज थाय? वली असत्यवादी जीवो, बीजा जन्ममां खराब मुखवाला, नथी ग्रहण क रवा योग्यवचन जेनां एवा थाय ने, मुंगापणाना तथा गंगापणाना ः खोने नोगवे . असत्यवादी जन, जिव्हावेदन दुःखना नोक्ता थाय . असत्यवक्ता अने खल लोको सर्पसमान होय २ ॥ यतः ॥ कुटिला नीषणा बिदा, न्वेषिणोमशनप्रियाः ॥विजिव्हा मारयंत्यन्यान्पयंःपानेन पालिताः ॥ अर्थः- कुटिल, जयंकर, विशे गोतवामां तत्पर, अने जीवने मसवामां नत्सुक एवा सो होय ,ते पयःपानें करी पालन कस्या थका पण सर्वनां प्राण ले . तेम खल पण तेवीरीतें कुटिल, जयंकर, मनुष्यनां खोटां बिइगोतवामां तत्पर, जीवने कुवाक्यरूप मसण करवामां उत्सु क, पयःपानरूप तेनो उपकार कस्यो होय, तो पण तेनुं हुं करनार होय . तेमाटे हे विवेकी श्राविका! क्रोध,लोन, हास्य, तेणे करी पण अलि क वचन बोलवुज नही.जु सत्यवचनना बोलनारा सरल प्राणी धन्यनी पढ़ें कोइथी पण बेतराय नहिं.अने असत्य बोलनारा प्राणी, धरणनी पेठे पोतें पोतानेज तरे ले. त्यारे ते स्त्रीयोयें पूर्वा के हे जगवन ! ते धन्य अनेध रण एबे पुरुषो कोण हता? अने तेमां एक बेतरायो अने बीजो न त रायो, ते केवी रीतें? ते वचन सांजलीने मुनि कहेवा लाग्या के हे श्रावि का! सांजलो. आज विजयने विषे सुनंदनामा नगर ने, त्यां सुदत्तनामा श्रेष्ठी वसे , तेने बे पुत्रो , तेमां पहेलानुं नाम धन्य बे अने बीजार्नु नाम धरण .तेमां धन्य , ते सऊन,सौम्य अने सत्यवादी, प्रियंवद डे. अने बीजो धरण , ते पूर्वोक्त गुणोथी विपरीत . तो पण ते बेदु सुज नने अने उष्टने परस्पर घणीज प्रीति ने. एक दिवस धरणे विचायुं जे आ मारो मोहोटो नाइ धन्य ज्यां सुधी जीवशे, त्यां सुधी तेना गुणो पासें माझं मान थाशेज नहिं ? एवो विचार करी कपटथी धन्यने एकांत स्थलमां तेडी जश्ने या प्रमाणे कहेवा लाग्यो के हे धन्य! हे नाइ! तारा प्राणथी पण वल्लन एवो जे हुँ, ते मारो एक मनोरथ , तेने तुं पूरीश? त्यारें धन्ये कह्यु के हे धरण ! नाइ ! तारो शो मनोरथ ? ते कहे. त्यारें धरण बोल्यो जे