________________
900
जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो.
ते जेम के:- कलाण कोडि जपली. इरंत इरिश्रारि वग्गनिहवी | संसार जलहितरणी, इक्का चिय कोइ जीवदया ॥ १ ॥ विवलं रऊं रोगे, हि वडियं रुवमात्र्यं दीहं ॥ अन्नंपि तं सुखं जं, जीव दया नहू सम्मं ॥ श्रर्थःकोटिकल्याने उत्पन्न करनारी, दुरंत पुरित यने विर्ग तेने नाश कर नारी तथा संसार रूप जलधिने विषे तर शिरूप, एवी एक जीवदया जाएवी. विपुन राज्य, रोग वर्जित एवं रूप, दीर्घ खायुष्य, बीजुं पण सुख जीवद याथी प्राप्त थाय बे. जे जीवदयाथी सुख थाय बे, ते बीजाथी थातुं नथी. वली हे कुमार ! यतः ॥ कृपानदीमहातीरे, सर्वे धर्मा स्तृणांकुराः ॥ तस्यां शोप मुपेतायां, कियन्नदंति ते चिरम् ॥ १ ॥ अर्थः- जीवकृपारूप नदीने विषे सर्वे धर्मो ने, ते तृणांकुर समान वे. ते नदी ज्यारें शोषित थाय, त्यारें सर्व धर्म रूप तृणांकुरो घणोकाल केटलो श्रानंद पामे ? या प्रकारनी देशना सांननी चंदकुमार बोध माम्यो, तेथी गुरुनी पासें संग्रामादिक कार्यविना स्थूल प्राणा तिपातादिक मारे करतुं नहिं. अर्थात् मुनिपासें स्यूल प्राणातिपात विरमण नामा व्रत अंगीकार कर पढी तेज नगरने विषे तेनो राजा जयसेन नामा हतो, तेनी सेवा करवामां ते चंद्रकुमार रह्यो, तेम करतां ते प्रीतिपात्र थयो. एक दिवस ते जयसेन राजायें कयुं के प्रापणो कुंन नामक सामंत बे, ते घणोज प्रचंम बे, माटे त्यां जइ तेने तुं बानी रीतें मारी नाख. त्यारें चंदकुमारें कयुं जे में तो सुदर्शन मुनि पासें बानो मारवानो नियम लीधो बे, ते वचन सांजली राजा अत्यंत खुशी थने तेने पोतानो अंगरक वनाव्यो. तेने पुत्र पणे राख्यो, अने सामंतनी कन्या पण तेने परणावी. सर्व राज्य कार्यमांतेनी योजना करी. हवे ते पछी एक दिवस सैन्य सहित चंदकुमार सामंत एवा ते कुंन राजाने संग्राममां जीती तेना नगरना कि लाने नांगी कुंन राजाने बाधी, पोताना स्वामी जयसेन राजाने स्वाधीन करो. शरण थयेला कुंन राजाने सन्मानपूर्वक जयसेन राजायें बोडी मूक्यो. पठी चंदकुमार मनोहर चंड्सरखा निस्तं यशथी शोजवा लाग्यो. हवे ते चंदकुमारनो ज्येष्ठ चाता शूर कुमार, पोताने युवराज पद पितायें व्याप्युं बे, तो पण असंतुष्ट चित्तथको पोताना बापने मारवा माठें उयुक्त थयो, कारण के तेले विचार करयो के मारा पिताने जो हुं मरण शरण करूं, तो तेमनुं मने स्वतंत्र राज्य मजे ? तेम विचार कर पहेरदारोने