________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. १६७ नुज करे डे, ज्यारे ते राक्षस बाहेर जाय , त्यारें अमो बेदु जणीयोने श्वेत अंजन आंजे , तेथी अमो बेदु हाथणीयो थर जायें बैयें, अने पालो ज्यारे फरीने आवे , त्यारें पायं आ कृष्ण अंजन यांजे में, तेथी पानी अमो बेदु, स्त्रीयो थइ जायें जैयें. __ आप्रमाणे अमारूं वृत्तांत तो आप सुझ जन पासें अमोये सविस्तर कह्यु, हवे अमारा अंतःकरणनो जे विचार जे, ते अमो आपने कहीये बैयें. के हे सऊन! आप सावकाशथी श्रवण करो. शून्य घरमां रहीने अत्यंत मुःखित एवी अमोने आ यमराज सरखा राक्षसथकी दया करीबोडावो. तेवां ते कन्याउनां वचनथी कारुण्ययुक्त, तथा प्रार्थनाना नंगथी जय वालो एवो ते सुमित्र, कहेवा लाग्यो के हे स्त्रीयो! ते राक्षस, केटले दिवसें अाहिं आवे ने ? अने ते क्यां जाय ? त्यारे ते स्त्रीयोयें कह्यु के ते राइस, रादसहीपमा जईने वेत्रण दिवसें पालो जलदी बाहिं आवे . अने आहिं तो एक पद अथवा मास पर्यंत रहे ले. अने प्रा जनी रातें तो ते जरूर आववानोज , माटे हे नाग्यशालिन ! तमो हेठ ल जोयरामां प्रउन्नरीतें रहो. प्रजातमां पाडगे ते पूर्वोक्त स्थाने जातो रहेशे. ते पनी आपणे यथेच अने यथोचित कार्य करा. पनी सुमित्र पण ते सर्व वृत्तांत सांजलीने स्त्रीयोना कहेवा प्रमाणे पावू अंजन आंजी पूर्व वत् हाथणीयो करीने त्यांथी नीचे उतरी ते राज महेलना नोंयरा संताश्वेगे.
संध्यासमय जारें थयो,त्यारे ते राक्स पण तूर्णताथी त्यां आव्यो,आवीने नित्यनी पेठे अंजन यांजी तेने स्त्रीयो करी ने कहेवा लाग्यो, के अरे! आहिं कोऽपण मनुष्यनो गंध आवे ? ए सांजली ते बेदु जणीयो कहेवा लागीयो के आहिं कोण मनुष्य के ? अमें वे मनुष्य बैयें, बीजो कोई मनुष्य आंही बेज नही. एवी रीतें कहीने ते वेद जगीयोयें राइसने विश्वास पमाड्यो. पनी रात्रि रही ने सवारमा पाडो राइस, रादसहीपमा जवा तैयार थयो. त्यारे ते बेदुजणीयो कहेवा लागी, के अमो आहीं बीये बैये, माटे तमो पाबा जलदी आवजो. ए प्रमाणे स्त्रीयोनां सानुराग वचन सांजली खुशी थइ पालुं वेदु जणीयोने अंजन प्रांजी हाथणीयो बनावी चाल्यो गयो. सुमित्रं राक्षस, निर्गमन थयुं ते जाएयु. तेथी तुरत पाबो मेहेलनी उपर चडी गयो. अने त्यां अंजनना योगथी ते बेदुजणीयोने हाथणीयो मटाडी,