________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. १६५ थापणने बाहिं गंगाना कांता पर बीजी बे कन्यायो उपलब्ध थावी, ते धणुं उस्तर , माटें कन्याज पानी पेटीमां मूकवी, एवी कांइ जरुर जासती नथी, माटे वनमा फरती वे वानरीयो अंदर मूकी दश्य ? ते व चन सांजली राजा खुशी थइ गयो अने कहेवा लाग्यो के तमारो विचार , ते मुने सुंदर लागे , माटे तमें जे कहो बो, तेमज करवू, आपणने नचित जे. एम कहीने अमने बेदुने पेटीमाथी लहीने ते पेटीमां वे वान रीयो मकी दीधी अने पानी जेम हती. तेमज पेटी बंध करी. पाणीमां वहेती मूकी हर्षसहित ते राजायाहिं याव्यो.
हवे ते परिव्राजकना शिष्यो जे हता, ते विचार करवा लाग्या के गु रुना कहेवा प्रमाणे हजी सुधी ते पेटी तोवी नही, परंतु आपणा गुरु खोटुं तो क़दी बोलेज नहिं, माटे आपणे मुंजाइने कार्यसिह थया विना पार्बु जावू ते ठीक नही ? एम एणी वार सुधी विचार करता करता चाव्या जाय ले, तेवामां तो सुनम राजायें जेमां वे विकट वानरीयो प्ररी, तेवी ते पेटी गंगाना प्रवाहमा तरती तरती श्रावती दूरथी शिष्योयें दीती. त्यां तो ते नजीक आवी पहोंची अने तेने सर्वे जणे खेंची लीधी. लश्ने एमने एम ते पापी परिव्राजकने आपी दीधी.
पढी ज्यारें सूर्य अस्त थयो, त्यारे ते गुरुयें पोताना शिष्योने कह्यु के हे शिष्यो! ढुं तो आ पेटी लश्ने मारु मंत्राराधन करवा ा मतमां बेसुं बूं, अने आ पेटी लश्ने मनी अंदर जावं मुं, तमारे तो हमणांज आ मनने हारें वारथी तालुं दश्ने दूर जश्ने बेस. आ मनी अंदर कोश्नो कां करुण शब्द थाय अथवा को तमोने बोलावे, तो पण तमारे सांजली वेसी रहे,, परंतु आ मनी आगल पण आवq नही,अने तालुं पण नघा डवू नही. कारण के तेम तमो जो आवो, तो मारे मंत्रसिदिमां विघ्न थाय? ते सांजली सर्व शिष्योयें तेनी कहेली सर्व वात कबूल करी. पली ते पापी परिव्राजक पोताना मठमां पेटी लइ हर्ष सहित मनुं चार दश्ने अंदर पेठो अने सर्व शिष्यो तेना कहेवा प्रमाणे मना हारने बारथी तालुं दश्ने दूर जा बेगा.
हवे ते परिव्राजक, पेटीनी समीप जश्ने कहेवा लाग्यो के हे नई! तमा रीपर तुष्टायमान थयेलां गंगादेवीयें कपायें करी देवस्वरूप एवो ढुं रूप वर