________________
२५७
जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो. स्नेहामृतथी तथा हाव, नाव, कटाक्षोथी वश करेला एवा ते सुमित्रे वि चामु जे पाहीज रही केटला एक दिवस हुँ निर्गमन करीश ? एम विचार करीने केटलाएक दिवस ते रतिसेना वेश्याने त्यांज रहेतो हवो. पडी ते सुमित्रनी साथें रहेवाथी कुहिनी अत्यंत प्रसन्न थइ. परंतु धननी अतिला लसाथी केटलुंएक इव्य सुमित्रपासेंथी तेने मल्युं बे, तो पण ते वेश्यायें जाण्यं जे एनी पासें कांहीं पण हाल देखातुं नथी माटे हुँ मागु तो खरी, जो मागवार्थी ना कहे तो तेनुं दुं विसर्जन करीश ? एम धारी नूषणादिकनी बाथी जूपणोज मागवा लागी. त्यारें सुमित्रे विचास्युं जे यावेश्या काही थोडे व्यं तृप्ति पामशे नहीं माटे तेने घएं इव्य हुँ था', एम विचारी एकांतस्थलमा जइ सुरमणिनी याचना करवा ला ग्यो तेथी घणुक व्य प्राप्त थयुं, ते सर्व व्य ते रतिसेना पण्यांगनाने श्रा पी दीधुं. ते लीधाथी फरी पण इव्य माग्युं, अने कुमारे दी● एम जेटली वार जेटलु ए रतिसेना वेश्यायें व्य माग्युं तेटली वार तेटलुं इव्य सुमित्रे तेने श्राप्यु. तेम घणुं इव्य सुमित्रपासेंथी वारंवार मलवाथी ते वेश्यायें विचायुं जे या पुरुषपासें चिंतामणिज , कारण के जेटलु इव्य हुँ मागुं बुं, के तुरत तेटलुइव्य लावीने मुने यापे. माटे हवे तेनी पासेंथी जेम तेम उपाय करी ते चिंतामणि लइ लेवो! एम धारीने ते चिंतामणिने चोरी। लेवानी युक्तियो वारंवार शोधे , परंतु कोई युक्ति तेने मलती नथी.
हवे एक दिवस ते सुमित्र हतो, ते पोताना पहेरेला वस्त्र उतारीने स्नान करवाने माटे प्रवृत्त थयो, तेवा वखतमां ते कुटिनी एवी रति सेनायें बन करी ते सुमित्रनां पडेलां वस्त्रो शोधवा मांड्यां,तेमां सुमित्रना उत्तरीय वस्त्रने उडे ते यप्रदत्त जे चिंतामणि हतो, ते बांधेलो हतो, तेने वेश्यायें बोडी लीधो. तदनंतर ते सुमित्रे स्नान करी पोतानां सर्वे व स्त्रो पहेरी लीधां. थोडी वार पड़ी पाबु ते वेश्यायें सुमित्रपासें इव्य माग्युं, तेवारें तेणे हा कही,अने एकांतस्थलमांज जे वस्त्रने बेडे गांठ वाली मणि बांधेलो हतो, ते वस्त्रनो डेडो जोवा मांड्यो, तो त्यां ते मणिज दीठो नहिं अने कोयें चोरी लीयो एम तेने मालम पडद्यु, त्यारे अति चिंतातुर थ तत्रत्य सर्व जनोने पूबवा माड्यु,अने कह्यु के तमें कोयें मारा वस्त्राने बेडे थी मणि लीधो ले ? तेवारें अतिकपटघटनामां प्रवीण एवी ते कुहिनी