________________
१५०
जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो. के हे संगत ! तारे पंचपरमेष्टीनुं स्मरण करवू. प्रातःकाल, मध्यान्हकाल अने सायंकाल, ए त्रणे कालने विषेत्रण वार, पांच वार, अथवा आठ वार, पं चपरमेष्टीनुं स्मरण कर. नोजनकालने विषे तथा शयनकालने विषे पवि त्र थश्ने आ पंचपरमेष्टी नामक महा मंत्रनुं स्मरण कर अने ते मंत्रने विषे नाव न बोडवो. ए प्रकारे उपदेश करीने सर्व साधुयें त्यांयी विहार कस्यो. तदनंतर ते सुगत निन्न पण ते मुनिना वचन प्रमाणे श्रीपंचपर मेष्टीनुं स्मरण करतो थको घणो काल जीवतो रह्यो. पली अंते विशु६ एवा ध्यानथी मरीने श्रीपंचपरमेष्टीना स्मरणना पुण्यथी संदर्नदेशनी नृमिरूप स्त्रीना नालस्थलने विषे तिलकनूत एवा नंदिपुर ग्रामने विपे पद्मानन रा जानी कुमुदिनी नामनी राणीना गर्नने विपे निरुपम एवो पुत्र थश्ने अ वतस्यो. ते गर्नमां श्राववाथी राणीयें स्वप्नमां रत्ननो राशि दीठो, तेथी ते पुत्रनुं “ रत्नशिख” एवं नाम पाडयुं. ते वयथी अने कलाथी वधतो थको यौवनपणाने पाम्यो, सुकृतथी खेंचा आवेली लक्ष्मीनी पेठे तेना गुणोयें करी रंजित, अने स्वयंवरथी प्राप्त थयेली एवी कोशल देशना अधिपतिनी कौशला नामनी कन्याने रत्नशिख नामा कुमार परणतो हवो. एक दिवस कुमदिनीनामा देवीयें पद्मानन राजाना मस्तकपरथी एक धोलो केश चुं टीने ते राजाने देखाड्यो, ते केशने जोक्ने तत्काल उत्पन्न थयो ने वैराग्य जेने एवा पद्मानन नामा राजायें पोताना रत्नशिख नामना पुत्रने राज्य आ पीने नार्यायें सहित वैराग्य पामीने वनप्रत्ये गमन कयुं. तदनंतर पूर्णिमा ना चश्मानी पेलें अखंम मंमलोयें करी अलंकृत, मंत्री अने सामंतराजा वगेरेनी पंक्तियें करी आतृत एवो, रत्नशिख कुमार पण महोटो राजा थयो.
नविन नविन कथाना विनोदवालो ते रत्नशिखराजा बे, तेथी कोइ पण नविन नविन कथा कहे तेने वृत्ति बांधी आपे ले. अने अनेक पुरु षोनां चरित्र सांजली ते अति संतुष्ट थइ जाय . एवामां कोई एक कथाकारें आवी वीरांगद अने सुमित्रनी कथा कहेवानो प्रारंन कस्यो. ते जेम केः-समुजेम लक्ष्मीवान ,तेम लक्ष्मीथी जरपूर विजय पुरनामा नगर जे. ते नगरने विपे सुरांगदनामा नरेंइनो गुणवान् एवो वीरांगद नामें पुत्र ने. ते याचकोने मनोवांबित पूर्ण करवामां चिंतामणि रत्न समान ले. अने शरणागत जीवने तो लोढाना पांजरा सरखो . न्याय