________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. १५१ वंतमा मुख्य गणना करवा योग्य , सुःखी अने दीन जनोनी उपर वात्स व्यने करनारो . तेनो सुमित्र नामा प्रधाननो पुत्र परम मित्र . तेनी साथे एकदिवस ते वीरांगद वनक्रीडा करतो हतो. क्रीडा करतां करतां तेणें पोताना मित्रने पूज्यु के हे मित्र ! आपण बेदु जण पोत पोताना पुण्यनी परीक्षा करवा माटें दूर देशांतर जश्यें ? अने अनेक कौतुकोयें करी युक्त एवी पृथ्वीने पण जोश्यें ? अने हे मित्र ! देशांतर फरवाथी विशेषेकरी सुजन पुर्जनो पण जाणवामां आवे . कहेसु ले केः-॥ गाथा ॥ अबो जसो अकित्ती, विज़ा विनायं पुरिसकारो ॥ पाएणं पाविऊर, पुरिसेण य अन्न देसम्मि ॥वली पण कहेलु ने के॥ श्लोक ॥ देशाटनं पंमि तमित्रता च, पण्यांगना राजसनाप्रवेशः ॥ अनेकशास्त्रार्थ विलोकनं च, चातुर्यमूलानि नवंति पंच ॥ २ ॥ अर्थः-अर्थ, इव्य अने कीर्ति, विद्या, विज्ञान, पुरुषार्थ, ए सर्व पुरुषने परदेशाटन करवाथी प्राप्त थाय ॥१॥ देशाटन, पंमितनुं मित्रपणुं,पण्यांगनानो मेलाप, राज्यसनामां गमन,अनेक शास्त्रार्थोर्नु अवलोकन,ए पांच वानां चातुर्यनां मूल ॥२॥ ते वात सांजली प्रधाननो पुत्र कहेवा लाग्यो जे हे मित्र ! तमोयें जे कह्यु, ते योग्यज बे. परंतु एकेक वस्तुना विलासी जनने चातुर्य क्यांथ होय ? एक देश, एकज सना, एक स्त्री अने एकज शास्त्र एवी एकेक जे वस्तु तेना विलासी पुरुषने चातुर्य क्याथी होय? ना होयज नहिं. माटे अनेक नगरमां जावं. अनेक झानोने शिखवां, अने अनेक राजाने सेववा, कारण के नाग्यनो उदय वा अनुदय ते अनेक पदार्थना अन्यासथी थाय . ते वात सांजली कुमार कह्यु के हे मित्र! तमें ते सर्व सत्य कह्यु. परंतु मातापिताने बोडी ने देशांतर जq ए घणुंज कठिन काम ले. कदाचित् जो आपणे नाना जायें, तो ते माता पिताने मोहोटी अधीरता थाय, अने दुःख थाय, अने जो तेमने कहीने जायें, तो ते जवानी आज्ञा आपे नही? एम पर देश जवाविषे वेदु मित्र विचार करे ,अनें वनमां क्रीडा करे , तेवामां "माझं रक्षण करो, मारुं रक्षण करो.” एम बोलतो एवो कोइ वध्य पुरुष आवी, रत्नशिख कुमारनां चरणमा पड्यो, तेवामां हाथमां दंम अने पाश ने धारण करनार एवा ते वीरांगदना पिता सुरांगद राजाना सीपाश्यो ते वध्य पुरुषनी पळवाडे दोडता आवी कहेवा लाग्या, जे हे राजपुत्र!