________________
पृथ्वीच अने गुणसागरनुं चरित्र. १४ए ते परमार्थथी जो जोयें, तो तीर्थकरज ले. कारण के राग, वेष बने थ झान, तेनो क्य तो ते तीर्थकरोयेंज करेलो ने माटे ते तीर्थकरना वचनने विषे रहे. वली ते तीर्थकरने दीठा ले परंतु जे प्राणीयें नक्तिरहित पणाथी प्रनुपर्ने उलख्या नथी, तेणें दी डे पण न दीला जेवा जाणवा. ते माटे हे नव्यजनो ! पंचपरमेष्ठीनुं निरंतर स्मरण करवू. एमना संस्तवने विषे अवश्य यत्न कस्या करवो. ते अरिहंतना दर्शनथी निरंतर परम निर्मल एवी कल्याणमाला प्राप्त थाय . हे राजन् ! ा ठेकाणे ढुं एक दृष्टांत कहुँ , ते सर्व कोइ तमो सांजलो. ते सांजली राजा कहे डे, के हे महाराज !था मोहोटो महारा उपर आ अनुग्रह कस्यो. एम राजायें कह्यु. ते साननी मुनि कहेवा लाग्या के हे राजन् ! या जंबुद्दीपना जरतदेवने विषे सद्या म नामक एक ग्राम , त्यां नश्कपणाना गुणयुक्त संगतनामें कोई एक पामर रहे . एक दिवस सांजे ते गामने विषे साधुश्राव्या, ते साधुउने रात्रि व्यतीत करवा माटे ते संगत नामा पामरें उपाश्रय दीधो. अने तेम नी सेवा पण कीधी. त्यारे ते संगतने सुधारस समान मधुर, तथा अध मैने नाश करनारी, पापरूप संतापने टालनारी, धर्मनी देशना दीधी. ते जेम के॥ यतः-मातंगाः शैलतुंगामदजलकलिता वायुवेगास्तुरंगाः, सामंता श्राऽऽनुमंता वरसचिवगणोंतःपुरं तारहारं ॥ देशैयामैः पुरैर्वा युतमवनितलं स्वर्णरत्नादिकोशा,गीतं नृत्यं च नोगा धवलगृहममी धर्मलन्याः पदार्थाः॥१॥ अर्थः-पर्वतनी समान उंचा मदजल जेने गंमस्थलमांथी जयाज करे ले एवा हाथीयो, वायुना वेगसमान वेगवाला अश्वो, अत्यंत प्रणाम करता एवा सामंतो, उत्तम एवो सचिवनो गण, आकाशमां नगता ताराना जेवा मोतीना हारवाली एवी स्त्रीयो, देश, ग्राम, पुर, तेणें युक्त एवं पृथ्वीतल, स्वर्णरत्नादिक कोषो, गीत, नृत्य अने जोग, धवल ए, घर, ए सर्वे पदार्थों धर्मे करी उपलब्ध थाय . ए प्रमाणे धर्मनुं फल जाणी तमें धर्म आदरो. एम परलोकने विषे सुख थाय. तेवो धर्मोपदेश कही साधु विराम पामे बते श्रमावान एवो संगत निन्न कहेवा लाग्यो जे महाराज ! तमो मारे विपे अत्यंत कृपा करनारा बो. परम अनार्य देशमा वसतो एवो हुँ अधर्मी तथा अज्ञानी . तो पण ढुं शाथी कतार्थ थावं? ते माटे हे नगवन् ! गृहस्थने सुख देवावालोअने मारे आचरवा योग्य एवो धर्म कहो.तेवारें मुनियें कह्यु