________________
१४० जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो. तो हवो. ते पनी विमलकीर्ति राजा पोताना सर्व परिवार तथा पुत्र स हित गजें पर बेसीने धर्मवसु गुरुने वांदवाने आवतो हवो. पनी पांच अनिगमने साचवता एवा ते राजायें बत्र, चामरादिक राज्य चिन्होने बोडीने त्यां समवसरणने विपे ावी गुरुनी स्तुति करवा मांमी. ते जेम केः-मोदरूप मार्गने विषे कल्याणकारी रथसमान तथा विषयकषायरूप ताप शमाववाने चंदनसमान, एवा हे मुनीश्वर ! ढुंआपने नमस्कार करुं बुं. एम स्तुति तथा नमस्कार करी बीजा राजा अने पुरजनोनी संघातें स्व स्थाने विमलकीर्ति राजा वेठो, पडी पापसंतापने नाशकारक एवी देशना देवानो आरंन, धर्मवसुगुरु करवा लाग्या. ते जेम केः-हे नव्यजनो! आ संसार जे, ते स्मशान समान ले, एम जाणजो. तेमां नाश पाम्युं , झान जेनुं एवा प्राणीयो मृतकनी पेठे दौस्थ्य, दो ग्य अने दुःखो ते रूप चितानिथी बले . वली तेमां चित्तचिंताकुलत्वरूप धूमनी धूसरता चाव्याज करे .जे संसार स्मशानमां अपराधी जनोने कषायरूप शूलीपर चडावेला जे. जेमा केटलाएक प्राणीयो, कुमतिरूप वृदने विषे उराशारूप रज्जुना पाशें करी बांध्या बे. तथा केटलाएक जीवोने विषयसुखरूप विष, पान करावीने चोराशि लाख योनिरूप वंशजालनेविपे नाखी दीधेला . जे संसाररूप स्मशाननेविषेपारखमीरूप मांसाशी निहन लोको फस्याज करे . अने जेमां सकल स्त्रीयो जे जे, ते शाकिनीसमान वर्ने जे. जेमां सर्व प्र कारना रागो रूप शियालीयां फस्याज करे . ते संसाररूप स्मशानमां राजकथा, स्त्रीकथा, नक्तकथा, देशकथारूप महाबिहामणी स्त्रीयो रहे डे, माटे ए संसारस्मशानमा रहेनार प्राणी पूर्वोक्त नपश्वथी परानव पामे ले. माटे एवा संसारस्मशानमा जो कोइ पण जीव साहसिक सिदिने बां बनार एवी चारित्ररूप महाविद्याने साधे , तेने दैवयोगथी जो ज्ञान चेतना प्राप्त थाय, तो ते पूर्वोक्त सुःखदायक संसारस्मशानमां पण सिदिने प्राप्त थाय .अने चारित्र माहाविद्यारहित पूर्वोक्त सर्व जीवो तो, तेवीक दर्थनाने प्राप्त थाय ले. अने सिदिने प्राप्त थयेलो जीव, शिवपुरीने विषे सु रखने पामे बे. अने ते शानचेतना तो जीवने ज्ञानथी प्राप्त थाय .अने झान जे जे, ते आप्तजननां वचनोथी प्राप्त थाय . अने ते आप्तजनो तो राग, द्वेष, अज्ञानादि रहित सर्व जीव उपर दयावंत होय ते जाणवा, अने