________________
१४६ जैनकथा रत्नकोप नाग सातमो. र्माण करेला श्रासन उपर बेसाडी पोताना रूपy परावर्तन करी आएँ वीणाधर गायकनुं रूप लश्ने ते वेठेलो हतो. श्रा प्रकारनां वचन सांन लीने अति हर्षायमान थयेलो राजा, देवरथ कुमार प्रत्ये कहे जे के यहो पराक्रमी देवरथकुमार ! तमोयें तमारा शूरवीरपणारूप सूर्यथी स्वकुलरूप व्योमने प्रकाशित कहुं ? वली अमाझं अंधार पण तमोयें दूर टाली नारव्यु? एम कहीने ते राजायें वाजित्रो सर्वे वगडाववा मांझयां, अने वंदी लोकोनां सुंदोपामें बिरुदावली बोलाववा मांझी, ते वरखतें देवरथ कुमार राजकुमारोने नागपाश बंधतथी मुक्त कस्या अने पोताना स्वस्वरू पर्नु प्रगटपणुं कम्युं. ते पनी बधा राजकुमारो विनयवंत थया थका देवरथ कुमारने प्रशंसवा लाग्या अने कहेवा लाग्या जे आ रत्नावली कन्यायें अहो ? आवा स्वामीने वस्यो, ते घणुंज सारं कस्युं! एम कहीने ते.कुमारपासें क्षमा मागी तथा प्रणाम करी दृष्टांतःकरणयुक्त थया थका पोतपोताना नगरप्रत्यें जाता हवा.
हवे ते रत्नावली पण पूर्वजन्मना संबंधथी अतरसने अनुनवे . पड़ी अनुक्रमें देवरथ कुमार योग्यलग्नसमयें शास्त्रविधि प्रमाणे ते कन्यानुं पाणि ग्रहण कयं, तेवी रीते ते कुमार रतिसमान कन्या साथें उछाह करी अत्यंत आनंद पामतो हवो. पडी ते कुमारनो पिता विमलकीर्ति राजा पण 'पोता नो कुमार रत्नावली कन्याने परण्यो' ते वात दूतना मुखथी सांजली सुधाथी पण अधिक अमंद आनंदना समूहने धारण करतो हवो.ते देवरथकुमार अने रत्नावली ए वेदुनुं नाहित जोडुं जोइने सहु कोइ कहेवा लाग्यां जे आ कुमार जेम अत्युत्तम ,तेम था कन्या पण तेना सरखीज अति कमनीय ने. या वेदु जण धन्य , अने गुन , आ वेदुजणें साथेंज सौजाग्य क ल्पवृक्ष नामक तप, पूर्वजन्में कयुं हशे? अथवा सुंउस्तर एवं सर्वांगसुंदर नामक तप कस्युं दशे ? एम स्पष्टीतें देखाय .नहिं तो ए बेहु जण सरखां स्वरूपवान् थइने दंपतीपणाने क्याथी पामे ?
हवे ते पनी देवरथ कुमार केटलाएक दिवस श्वसुरकुलने विषे रहिने पोताना नगरप्रत्ये जावा तैयार थतो हवो. पोतानी प्रिया रत्नावलीने लश्ने जेवारें पोताना नगर प्रत्ये कुमार चाल्यो, तेवार ते रत्नावली वारं वार पोताना पितानी नगरीने जोवा लागी रही, अने तेना पिता वगेरे