________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. १२५ बु, अने ते उपरथीज प्रव्रज्या लेवानी वात करवी, ते घटे नहिं? माटें हे बेहेन! आ अमारा लावेला अंगविलेपनादिकने कृपा करी अंगीकार करो. त्यारें चंकान्ता राणीयें कह्यु, के हे दासी ! हवे आ शरीरनी शुश्रूपाथी समु. अर्थात् हवे आ शरीरने सुख देवानी कांइ जरुर नथी. अने में आ संसारना सर्व सुखनो अनुनय करीलीधो. तेमां मारूं अद्यापि पर्यंत काहीं वन्युं नहीं? हे दासीयो! परमानंदना पामनारा जे मुनिराजा अनिर्वचनीय आत्मिक सुरव अनुजवे , ते सुरवथी तम जेवी अज्ञानी दासीयोयें अद्यापि पर्यंत पौजनिक सुखमां आसक्ति वधारी मुने वंची . अरे रे !!! ढुंआ अनि त्य एवा सांसारिक सुखमां रंगाणी! मुंजाणी! अरे प्रेम ते गुं! अने कोण कोने प्रिय ! कोनो विरह ! कोण विषय ! बनी जे अपूर्व आत्मिक सुख जोगवे , ते साध्वीने वारंवार नमो नमः जीवित पण ते स्त्रीनुज धन्य ने, के जेना मांस खमणादिक तपें करी तप्तथयेला देहने विपे दाह थवाना जयथी अनंग पण रहेवा आवतां जय पामे . अने जरा पण स्थान पामतो नथी. एम ते राणीने तीव्र वैराग्य उत्पन्न थयो. एवा समयमां प्रातिहारीयें यावीने राणीने कह्यु, के हे महाराणी! आपने माहाराजा तेडावे ले ? माटे नाई, धोई, सर्व अंगविलेपन करी आनरण वस्त्रादिक पहेरी त्यां पधारो. हजी सुधी या काई अंगशुश्रूषा केम करी नथी? वली शामाटे अमो त्यां प्रावीयें ? एम जो आप कहेतां हो, तो असार अने अपार एवा संसारमांहे पडता प्राणीना हितार्थी, दुःखें पीडित एवा प्राणीयोने शरण दान देवाने दद, इं अने नपेंशदिकें पण जेने जिताय नहिं, एवा मोहमानना जीतनारा, संपूर्ण केवलझाने करी लोकालोकने प्रकाश करनारा, विजयनामा तीर्थकरें आपणा उद्याननेविषे पान धाख्या ने. तो ते प्रजुने वांदवा जवाने माटे माहाराजा तेडे . एवं प्रातिहारीनुं वचन सांजली आनंद पुष्टपणुं पामीने तेने हर्षप्रमोदें दान दी . यतःकृतांगसार शृंगारा, चलिता नूनुजा समं ॥ एटले राणीयें स्नान करी सार श्रृंगार अंगें पेहेया. पहेरीने राजा साथें जश्ने दिव्य जे समवसरण तेमां बेना. जगत्गरुने वांदवा गया, त्यां जश् पंचालिगमन साचवी,पंचांग प्रणाम करी यथास्थाने बेसी जिनवाणी सांजलवां लाग्यां, त्यारें प्रनुयें पापनाशिनी देशना देवानो प्रारंन कस्यो. ते जेम केः- नो नव्य लोको !