________________
पृथ्वीचंष ने गुणसागरनुं चरित्र.
१०३ समीप यांवाना जाड उपर मांहोमांहे यतिस्नेहवालुं, परिणामें सरल, हलु कर्मी एकीरयुग्म से बे. विद्याधरें करी ने खर्चा पूजा जेनी थइ बे ए वी जिन प्रतिमाना दर्शनथी ते कीरयुग्मने निर्व्यापार पणे अमंद यानंद अत्यंत हृदयमां उपजतो हवो, नइक प्राणीने या भूमिने विषे नथी जाएयुं लक्षण ने पदार्थ जेनो एवा उत्तम पदार्थने विषे प्रीति उपजेज बे. केटला एक जे नारी कर्मी जीव बे तेने तीर्थपदार्थना गुण जाएया बे तो पण हर्ष नपजतो नयी तथा आराधी पण शकता नथी. केनी पठें ? तो के जेम रोगीने पथ्यने विषे प्रीति उत्पन्न थाय बे तेवी रीतें जारेकर्मी जीवोने गुण ज्ञान ले तो पण अप्रीतिनाव उपजे बे, जे जीवने जिनबिंब ने जि नलिंगी मुनि देखीने प्रीति उपजे, ते सुख संततिने पामे ने तेपर जेहने प्रीति होय, ते दुःख नोक्ता थाय ते माटे अरिहंतबिंब तथा लिंग पर द्वेष न करवो ने जारें सम्यग् दर्शनरूप सूर्यनो उदय याय त्यारें मिथ्यात्वरूप अंधकार जेदाय ने पी तुरत देवगुरु धर्म पदार्थपर प्रीति उपजे. वे एकदा ते शुक उल्लसितमनें करी जिनबिंब देखी हर्ष पामी यांवानां मांजर चांचवडे लावीने श्री जिन बिंबना कानमा पहेरावाना वे गुवा बनाव्या, घने बनावीने पहेराव्या. श्रीजिनना चरण कमलनुं पूजन करयुं, उल्लासथकी त्यां अव्यक्तरूप समजाव समकितने पाम्या, तिर्यग्गति नाम कर्मनो नाश करी शाता वेदनीय एवं मनुष्यनुं प्रयु ते म बांध्युं पीते विशुद्धिवाला कीरयुग्ममांथी सूडो काल करीने जंबुद्धी पना महाविदेह क्षेत्रने विषे रमणीय नामाविजयने विषे श्रीमंदिरपुरने विषे त्यांना राजा नरशेखरनी राणी कीर्तिमतीनी कुखें पुत्रपणे उपज्यो, ते पछी ते दिवस मध्यरात्रीने विषे स्वप्नमां सूर्यमंगल जेवं फलकतुं जडाव रत्ननुं कुंमल राणीयें दीतुं, ने ते देखी राणी राजाने केहेवा लागी अने ते स्वप्ननो अर्थ राजा हृदयमां धारी कहेवा लाग्यो के हे स्त्रि ! ग्रा पणने कुलदीपक उत्तम पुत्र उत्पन्न याशे, ते वचन सांजली राणी हर्ष पामी गर्जनी प्रतिपालना करवा लागी पढी पूर्ण मासें गुन दिवसें राणी ये पुत्र प्रसव्यो. ते पुत्र कांतियें करी पूनमना चश्मा समान दीपतो हवो. ते पुत्रनी वर दाटवा खामो खणतां तेमांथी रत्ननो निधान प्रगट्यो, ते निधान लइ राजायें पुत्रना जन्म महोत्सवनां वधामणां प्रमुख कयां.